تشخیص مولکولی آنزیم پلی فنول اکسیداز در تعدادی از ارقام گندم رایج در ایران به وسیله ی نشانگر STS
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 751
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
AGRIBIOTECH03_249
تاریخ نمایه سازی: 27 تیر 1392
چکیده مقاله:
گندم Triticum aestivum مهمترین محصول غذایی برای بیش از یک سوم جمعیت جهان است و می تواند به انواع مختلف مواد غذایی فرآوری شود. بیشتر فرآورده های گندم به خصوص ماکارونی به شفافیت نیاز دارند و تیرگی آنها یک خصوصیت نا مطلوب به حساب می آید. آنزیم پلی فنول اکسیداز PPO یکی از مهمترین آنزیم های درگیر در پدیده ی تیرگی در فرآورده های غذایی گندم می باشد. ارقام گندم از لحاظ فعالیت پلی فنول اکسیداز متفاوت می باشند و اصلاح ارقام گندم با فعالیت پایین این آنزیم یکی از بهترین راهکارها برای کاهش تیرگی نامطلوب در محصولات نهایی آن می باشد. نشانگرهای مولکولی می توانند کارآمدی انتخاب در برنامه های اصلاحی را افزایش دهند و هدف این تحقیق نیز بررسی و معرفی نشانگر مولکولی آسان و قابل اعتماد برای تشخیص و غربال ارقام می باشد. در این مطالعه کارایی چهار نشانگر PPO29 - PPO16 - PPO18 - PPO05 ) STS که بر اساس توالی ژن مربوط به آنزیم طراحی شده بودند، بررسی شد. نشانگرهای 05PPO و PPO18 چندشکلی بین ارقام با فعالیت آنزیمی مختلف نشان ندادند. نشانگر PPO16 یک قطعه ی bp 713 در ارقام با فعالیت پایین آنزیم و نشانگر PPO29 یک قطعه ی 490bp در ارقام با فعالیت بالای آنزیم تکثیر نمود. نتایج به دست آمده نشان داد که نشانگرهای PPO16 و PPO29 ابزار مولکولی کارآمدی برای تشخیص فعالیت آنزیم پلی فنول اکسیداز می باشند و می توانند در برنامه های اصلاحی گندم به منظور کاهش تیرگی در محصولات نهایی به کار گرفته شوند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فرج الله شهریاری
دانشیار گروه بیوتکنولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
امین میرشمسی کاخکی
یوتکنولوژی، استادیار گروه دانشکده کشاورزی، دانشگاه فردوسی مشهد
امیر امینی
کارشناس ارشد بیوتکنولوژی، گروه بیوتکنولوژی ، دانشکده کشاورزی، دانشگ
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :