پرآوری شاخسارهها در سه پایه ی سیب آزایش اصفهان، مربایی مشهد و M9 به روش درونشیشه ای

موفقیت در تجاری سازی یک پروتوکل ریزازدیادی سیب بشدت به نحوه و سرعت افزونگری بستگی دارد. افزونگری موثر شاخساره تحت تاثیر فاکتورهای مختلف از جمله ژنوتیپ، ترکیبات محیط کشت، فاکتورهای محیطی درون شیشه ای و غیره بستگی دارد. برای این منظور پرآوری بر روی سه پای هی سیب آزایش اصفهان، مربایی مشهد و M9 صورت گرفت. در این آزمایش از طرح آماری فاکتوریل در قالب پای ههای کاملا تصادفی با سه تکرار استفاده شد. فاکتورها شامل سه نوع پایه ی سیب، دو نوع محیط کشت و سه غلظت از BAP بود. داده ها بر اساس تعداد شاخساره های جانبی تولید شده یادداشت برداری شدند. برای تجزیه و تحلیل آماری دادهها از برنامههای Mstat-C و Excel و برای مقایسه میانگینها از روش آزمون چند دامنهای دانکن DMRT در سطوح 1% و 5% استفاده شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که برای شاخهزایی اغلب فاکتورها از جمله، غلظت BA نوع محیط کشت، نوع پایه، اثر متقابل پایه در BA و اثر متقابل پایه در محیط کشت در سطح 1% اختلاف معنی داری داشتند. بطورکلی بدون توجه به نوع محیط کشت و نوع پایه، غلظت mg/l BA 1/5 بیشترین تعداد شاخه 5/45 عدد و غلظت mg/l BA 0/5 کمترین تعداد 2/89 عدد را تولید کرد. پایه ی آزایش با تولید میانگین 5/111 عدد شاخه بیشترین و پایه ی مربایی با 2/967 عدد، کمترین شاخه زایی را داشت. همچنین محیط کشت MS نسبت به محیط کشت WPM در شاخه زایی نتیجه بهتری داشت.

کلیدواژه ها:

سیب Malus domestica Borkh ، ، پایه ، پرآوری ، BA