بررسی مقایسه ای میزان غلظت آرسنیک در آب های زیرزمینی شهر میناب و رفسنجان از نظر استاندارد WHO

ورود فلزات سنگین به منابع آبی موجب کاهش کیفیت آب برای مصارف شرب و یا آبیاری کشاورزی میگردد. فلزات سنگین دارای خصوصیاتی مانند؛ تجمع بیولوژیکی، سمی بودن و پایداری محیطی میباشند. برخی از فلزات سنگین مانند آرسنیک (As) و ... در غلظت بالا، می توانند برای سلامت انسان و سایر موجوادت زنده خطرناک باشند. در این تحقیق دو شهر رفسنجان و منطقه هشتبندی میناب را مد نظر قرار داده ایم. جمع آوری نمونه ها از هر شهر، از 17 چاه آب در طول یک سال 2012- 2013 در مساحت 20 km2 انجام گرفت. هم چنین جهت بررسی دقت پیش بینی غلظت As توسط نقشه کریجینگ سطحی، یک چاه، به عنوان چاه کنترل در نظر گرفته شد. نمونه گیری از چاه کنترل نیز همراه با سایر چاه ها انجام گرفت. بعد از 10 دقیقه خروج آب از لوله پمپ، نمونه به درون ظرف 1/5 لیتری پلی اتیلن منتقل گردید. در نهایت نمونه ها در دمای 4 ̊C به آزمایشگاه شیمی دانشکده بهداشت بندر عباس منتقل شدند. غلظت آرسنیک توسط دستگاه اسپکتوفتومتری جذب اتمی اندازه گیری شد. یافته های تحقیق نشان داد که بیشترین غلظت آرسنیک به دست آمده مربوط به شهر میناب (7/69) می باشد. نتایج نشان داد میانگین غلظت آرسنیک در بین شهرهای میناب و رفسنجان دارای اختلاف معنادار نمی باشد .(P> 0,05) هم چنین درصد نمونه های گرفته شده از آرسنیک بالاتر از حد توصیه شده توسط WHO بودند. در نهایت می توان نتیجه گرفت اگر میزان آرسنیک در آب کم باشد ولی، استفاده مکرر از سموم و کودهای شمیایی در کشاورزی، با توجه به اینکه کشاورزی در مناطق مذکور رونق زیادی دارد، سبب افزایش غلظت این فلز در خاک می شود و در نهایت باعث آلودگی و افزایش غلظت آرسنیک در آب می شود.

کلیدواژه ها:

آرسنیک ، منابع آب زیرزمینی ، میناب ، رفسنجان ، WHO