برآورد اجزای واریانس و پارامترهای ژنتیکی درمرغان بومی مازندران

هدف از انجام این پژوهش برآورد اجزای واریانس و پارامترهای ژنتیکی اوزان بدن در مرغان بومی مازندران با استفاده از تعداد 1376،1093، 508 و535 رکورد جمع آوری شدهی وزن بدن به ترتیب برای صفات یک روزگی، 8 و 12 و وزن بلوغ جنسی جوجه های نسل 25 ایستگاه اصلاح نژاد مرغ بومی مازندران بود. پارامترهای ژنتیکی بر اساس 6 مدل حیوان مختلف و با استفاده از روش حداکثر درست نمایی محدود شده نرم افزار Wombat برآورد شدند و مناسبترین مدل بر اساس معیار آکاییک تعیین شد. آزمون معنیدار بودن اثر ثابت جنس با استفاده از رویه GLM نرم افزار SAS انجام گرفت. مناسب ترین مدل برای تمام صفات وزن در یک روزگی، 8 هفتگی، 12 هفتگی و وزن بلوغ جنسی، مدل 2 (مدل دارای اثرات تصادفی ژنتیکی حیوان و اثر محیط دایمی مادری) بود. وراثتپذیری مستقیم برای صفات وزن در یک روزگی، 8 هفتگی، 12 هفتگی و وزن بلوغ جنسی بر اساس مدل 2 به ترتیب0/11 ، 0/278، 0/388 و 0/364و نسبت واریانس محیطی دایمی به واریانس فنوتیپی برای صفات مذکور به ترتیب 0/507، 0/079، 0/019 و 0/026برآورد شد. نتایج این پژوهش نشان می- دهد که با توجه به بالاتر بودن وراثت پذیری در 12 هفتگی و سپس وزن بلوغ جنسی بهتر است انتخاب براساس این صفات انجام گیرد.

کلیدواژه ها:

مدل حیوان ، صفات رشد ، وراثت پذیری ، مرغان بومی