ارزیابی پایداری و سازگاری عملکرد دانه ذرت ( SC.704 ) با استفاده از رژیم های آبیاری مختلف تحت شرایط تنش خشکی

کمبود آب غالبا یکی از مهمترین علل کاهش عملکرد ذرت در واحد سطح مناطق خشک و نیمه خشک به شمار می رود. بدین منظور، در تابستان سال 1388 آزمایشی به صورت طرح کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار، در ایستگاه تحقیقات کشاورزی شهرستان ارسنجان به اجرا درآمد. در این آزمایش تنش خشکی در مراحل مختلف رشد گیاه ذرت در سه سطح، ( S3، S2 ، S1) به ترتیب تنش خشکی در مرحله رویشی ،زایشی ومرحله پر شدن دانه گیاه ذرت عامل اصلی و سطوح آبیاری در سه سطح I3 ، I2 ، I1 به ترتیب آبیاری پس از 40 ، 70 و 100 میلیمتر تبخیر تجمعی (از تشتک کلاس A ) عامل فرعی را شامل شد. نتایج نشان داد به طور محسوسی شاخص هایی نظیر: وزن خشک ، وزن هزاردانه ، ارتفاع بوته ، عملکرد در مورد هر یک از تیمارها از روند روبه رشدی با اعمال تنش در مرحله رویشی برخوردار بوده است که این مقادیر حاصل شده حاکی از وجود رابطه معنادار بین تنش در مرحله رویشی و تنش در مرحله زایشی می باشد به عبارت دیگر در مرحله پرشدن دانه همزمان با تبخیر 100 میلیمتر آب از سطح تشت تبخیر کلاس A(حدود 9تن عملکرد) به مراتب بالاتر از مرحله رویشی با تبخیر 40 میلیمتر(حدود 8 تن عملکرد) می باشد. باید توجه داشت که اعمال تنش در مرحله زایشی با تبخیر 70 میلیمتر(حدود 7 تن عملکرد) بیشترین اثر را بر روی شاخص عملکرد دارا می باشد. همچنین دو فاکتور تنش خشکی در مراحل مختلف رشد گیاه ذرت و اعمال رژیم های مختلف آبیاری از اثر متقابل معناداری برخوردار نبود

کلیدواژه ها:

ذرت ( SC.704 ) ، عملکرد دانه ، تنش خشکی ، رژیم آبیاری ، تشت تبخیر