بررسی اثر سطوح مختلف آبیاری بر روند تجمع ماده خشک و شاخص برداشت دانه در ژنوتیپ های مختلف آفتابگردان

به منظور بررسی اثرتنش در شرایط متفاوت رطوبتی در ارقام آفتابگردان وتعیین مناسب ترین شاخص عک سالعمل آفتابگردان در برابر خشکی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی آزمایشی بصورت طرح کرتهای خرد شده(اسپیلیت پلات) و درقالب بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی همدان واقع در کیلومتر 7 جاده تهران در سال 1388 مورد بررسی قرار گرفتند. آبیاری در 4 سطح(پس از(شاهد) 60 ، 120،90 ، و( تنش شدید) 150 میلیمتر تبخیر از تشتک تبخیر کلاس A ) واز دو رقم آفتابگردان به نامهای رکورد و ایروفلور استفاده شد.اثرات تنش خشکی بر روند تجمع ماده خشک،عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه و شاخص برداشت دانه کاملاً مشهود بوده بطوریکه در تنشهای شدید ژنوتیپ ایروفلور دارای کمترین تجمع ماده خشک و شاخص برداشت دانه ولی رقم رکورد دارای بالاترین مقاومت به خشکی در تنش های شدید خشکی بود.در نمودار تجمع ماده خشک بیشترین ثجمع در زمان گلدهی بوده که این مقدار در تنشهای شدید کاهش بیشتری از خود نشان داد. رقم رکورد در شرایط تنش دارای بهترین عملکرد بود

کلیدواژه ها:

آفتابگردان ، سطوح مختلف آبیاری ، تجمع ماده خشک ، شاخص براشت دانه