تنوع ژنتیکی تحمل خشکی در مرحله جوانه زنی با استفاده از پلی اتیلن گلیکول در گندم نان

جوانه زنی بذر اولین مرحله از رشد و نمو گیاه است که ممکن است در معرض تنش قرار گیرد و وجود بستر خشک برای جوان هزنیبذر و رشد اولیه گیاهچه یک مشکل عام و فراگیر در مناطق با کشت دیم می باشد. برای این منظور آزمایشی جهت تعیینژنوتیپ های متحمل به خشکی از طریق تست جوانه زنی در شرایط تنش و بدون تنش انجام شد. این تحقیق در قالب یک آزمایش فاکتوریل با طرح پایه کاملا تصادفی با 3 تکرار برای 20 رقم گندم استفاده شد. در این بررسی صفات سرعت جوانه زنی (GR)، شاخص تنش جوانه زنی (GSI)، طول ساقه چه، طول ریشه چه، وزن ساقه چه، وزن ریشه چه و تعداد ریشه های بذری مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که با کاهش پتانسیل اسمزی، از میزان سرعت جوانه زنی (GR)، طول ساقه چه و ریشه چه، مقدار ریشه های بذری، وزن ساقه چه و ریشه چه کاسته می شود. با توجه به اینکه ارقام برتر و مقاوم انتخاب شده در برابر محدودیت تنش آب در مرحله جوانه زدن در مقایسه میانگین صفات طول ساقه چه و تعداد ریشه های بذری در رتبه های اولبودند لذا استفاده از این دو صفت در انتخاب ژنوتیپ های مقاوم به خشکی در مراحل اولیه موثر می باشد. شاخص تنش جوانه زنی (GSI) همبستگی مثبت و معنی داری در سطح احتمال یک درصد با تمام صفات مورد مطالعه نشان داد. بنابراین برای افزایش مقاومت به خشکی از طریق (GSI) بالاتر بایستی ارقامی با طول و وزن ساقه چه و ریشه چه بیشتر را انتخاب کرد.

کلیدواژه ها:

پتانسیل اسمزی ، گندم ، مقاومت به خشکی ، PEG