بررسی تاثیرغلظتهای مختلف شوری برتراکم سلولی ومیزان رشدویژه سیانوباکتری سمی Nodularia spumigena جداسازی شده ازدریای خزر

امروزه علم بیوتکنولوژی به دنبال یافتن محرک های موثر برای افزایش رشد ریز جلبک ها است. بنابراین از طریق تغییر و دستکاری شرایط فیزیکی و شیمیایی محیط کشت، از جمله شوری بهترین شرایط برای کشت هر گونه به صنعت معرفی می گردد. هم چنین پارامترهای زیست محیطی مانند شوری و دما اثر خود را روی رشد و تولید سموم سیانوباکتریایی نشان می دهند. بنابراین در صورت بلوم، می توانند به عنوان تهدیدی جدی برای سلامتی انسان و اکوسیستم مطرح شوند. در این مطالعه تجربی سیانوباکتری Nodulariaspumigena جداسازی شد ه از دریای خزر پس از خالص سازی در شرایط آزمایشگاهی، در چهار سطح شوری متفاوت کشت داده شد. شمارش سلولی با استفاده از محفظه های رسوبی توسط میکروسکوپ اینورت ، در سه تکرار طی 18 روز صورت گرفت. نرخ رشد ویژه با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه بین تیمارها مقایسه شد و از آزمون توکی برای شناسایی بین هر سطح از تیمار استفاده شد. نتایج نشان داد که بیشترین تراکم سلولی و نرخ رشدویژه در بین تیمارهای مورد آزمایش، در روز دوازدهم در شوری PSU 17 مشاهده شد. حداکثر میزان رشد ویژه درشوری PSU 17 ) 0/19 در روز) و حداقل آن در شوری PSU 13 0/03 در روز) ثبت شد. هم چنین با توجه به نتایج هیچگونه افزایش رشدی در شوری PSU 20 مشا هده نشد. تراکم سلولی و میزان رشد ویژه اختلاف معنی داری در تیمارهای مختلف (نشان دادند 05 0< /P .( با توجه به اینکه سیانوباکتری ها دارای یک حد آستانه جهت تحمل شوری هستند، افزایش شوری تا یک حد معین (PSU17-13 (سبب افزایش دو عامل تراکم سلولی و رشد ویژه سیانوباکتری spumigena Nodularia گردید. بنابراین جهت کشت سیانوباکتری spumigena.N دامنه شوری PSU 17-13 پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

میزان رشد ، تراکم سلولی ، شوری ، spumigena Nodularia ، دریای خزر