اثرات بهداشتی فلزات سنگین (سرب، کادمیوم، آرسنیک، جیوه و نیکل) بر اکوسیستم و سلامتی انسان

فلزات سنگین، عناصر طبیعی هستند که وزن اتمی بالایی دارند. ورود فلزات سمی از طریق فعالیت های انسانی باعث آلودگی بسیاری از خاک ها و منابع آبی شده است. فعالیت های صنعتی، معدنی و کاربردهای خانگی، کشاورزی، پزشکی و تکنولوژیکی فلزات منجر به توزیع وسیع آن ها در محیط زیست شده است. این استفاده گسترده افزایش نگرانی در مورد اثرات بالقوه آن ها بر سلامت انسان و محیط زیست را به دنبال داشته است. فلزات سنگین از آلاینده های پایدار و بادوام محیط زیست به شمار می آیند. سمیت آن ها بستگی به عوامل متعددی از جمله دوز، مسیر قرار گرفتن در معرض این مواد، خواص شیمیایی این فلزات و همچنین سن، جنس، ژنتیک و وضعیت تغذیه ای افراد در معرض این آلاینده ها دارد. یکی از نتایج مهم، پایداری این فلزات در محیط زیست و تجمع زیستی آن ها در زنجیره غذایی می باشند. این عناصر فلزی به علت این که قرار گرفتن در معرض سطوح پایین تر این آلاینده ها هم باعث ایجاد آسیب های متعدد و جدی به بافت های مختلف بدن می شود، به عنوان سموم سیستماتیک در نظر گرفته می شوند. از مهم ترین اختلالات و عوارض فلزات سنگین می توان به سرطان زایی، اثر بر سیستم اعصاب مرکزی و محیطی، اثر بر روی پوست، اثر بر روی سیستم خون ساز، اثر بر سیستم قلبی و عروقی، آسیب به کلیه ها و تجمع در بافت ها اشاره کرد. در بین فلزات سنگین، سرب، جیوه و کادمیم دارای اثرات شدیدتری برای سلامتی جانداران به ویژه انسان ها هستند و تا کنون حوادث ناگواری را به وجود آورده اند.

کلیدواژه ها:

منابع انتشار دهنده ، محیط زیست ، سمیت فلزات سنگین