بررسی کارایی گیاه وتیور با کشت هیدروپونیک جهت حذف سورفکتانت آنیونی LAS از فاضلاب رختشوی خانه بیمارستان

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 722

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AGRISD05_123

تاریخ نمایه سازی: 25 آذر 1398

چکیده مقاله:

زمینه و هدف: گیاه پالایی یک تکنیک با صرفه اقتصادی محیط زیستی و علمی است که برای کشورهای در حال توسعه مناسب است. و تجارت با ارزشی به حساب می آید. از جمله گیاهان ویژه جهت پالایش این گونه پساب ها گیاه وتیور می باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین کارایی گیاه وتیور با کشت هیدروپونیک جهت حذف LAS فاضلاب رختشویخانه بیمارستان بوده است.مواد و روش کار: این روش مطالعه توصیفی - تحلیلی بوده است. نمونه گیری با استفاده از ظروف مخصوص نمونه برداری از فاضلاب رختشویخانه بیمارستان برداشته شد. در این مطالعه غلظت پارامتر LAS مورد سنجش قرار گرفت. آزمایشات مربوط به غلظت سورفکتانت های آنیونی توسط روش methylene blue active substances یا ( ( MBAS اندازه گیری شد. کلیه شرایط نمونه برداری و انجام سایر آزمایشات بر اساس رهنمودهای کتاب standard method صورت گرفته است. پس از انجام آزمایشات مختلف نتایج بدست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS , Excel مقادیر میانگین برای هر پارامتر محاسبه و پس از مقایسه با استاندارد کارایی فرایند تصفیه روی نمودار های مربوطه ترسیم شد.نتایج و یافته ها: در این مطالعه کارایی ریشه گیاه وتیور در تصفیه فاضلاب رختشویخانه بیمارستان مورد بررسی قرار گرفت. بیشترین راندمان حذف LAS در پایلوت کشت هیدروپونیک وتیور با غلظتهای سورفکتانت آنیونی 0,5 و 1,5 و 2 و 5 و10 و20میلی گرم در لیتر از فاضلاب رختشویخانه بیمارستان و در زمان ماند 2 روز به ترتیب 70 و 80 و 72 و 60 و 50 و40 درصد بوده است. غلظت LAS در رختشویخانه 40-10 میلی گرم در لیتر متغیر بوده است.بحث و نتیجه گیری: نتایج کلی نشان می دهد راندمان این روش در تجزیه و کاهش LAS فاضلاب رختشویخانه بیمارستان با افزایش غلظت سورفکتانت کاهش پیداکرده است. افزایش غلظت سورفکتانت باعث کاهش اکسیژن و کاهش فعالیت باکتریها و از بین رفتن آنها شده است و کارایی گیاه وتیور جهت تصفیه LAS را کاهش داده است.

نویسندگان

رمضانعلی دیانتی

دانشیار و عضو هیئت علمی، گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی مازندران.

حسن اسماعیلی

دانشجوی کارشناسی ارشد ، مهندسی بهداشت محیط، عضو کمیته تحقیقات دانشجویی ، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی مازندران، دانشکده بهداشت ساری.