ارزیابی روشهای درونیابی و زمینآماری جهت تعیین توزیع مکانی بارش در اراضی کشاورزی شهرستان گرگان

بارندگی یکی از مهم ترین عوامل اقلیمی است که از تغییر پذیری زمانی و مکانی بسیار زیادی برخوردار است. تعیین مقدار بارندگی مربوط به مناطق مختلف در توسعه و مدیریت اراضی کشاورزی نقش قابل توجهی دارا می باشد. در این پژوهش به منظور تعیین توزیع مکانی بارش سالانه، بارش بهاره و بارش اردیبهشت ماه در اراضی کشاورزی شهرستان گرگان، روش های کریجینگ (Kriging)، فاصله معکوس وزن دار (IDW)، تابع پایه شعاعی (RBF) و چند جمله ای موضعی (LPI) و پارامترهای اعتبارسنجی میانگین مطلق خطا (MAE)، میانگین انحراف خطا (MBE)، ریشه دوم میانگین مربعات خطا (RMSE) و انحراف استاندارد عمومی عمومی (GSD) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که روش چندجمله ای جهت میان یابی متغیرهای بارش های، نسبت به سایر روش ها برتری داشت. بررسی نقشه متغیرهای بارش نشان داد که توزیع مکانی متغیرهای بارندگی در اراضی کشاورزی بخش-های جنوبی شهرستان در مقایسه با مناطق شمالی، به طور قابل توجهی بالاتر بوده است. میزان بارش سالانه در سراسر اراضی کشاورزی شهرستان بالاتر از 400 میلی متر بوده و برخلاف بارش بهاره و اردیبهشت ماه، محدودیتی از نظر کشت گیاهان زراعی پاییزه وجود ندارد. شناسایی مناطق دارای کمبود میزان بارش، می تواند در تصمیم گیری های مدیریتی از قبیل تعیین تاریخ کاشت مناسب، زمان بندی آبیاری و انتخاب ارقام گیاهی مورد استفاده قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

اراضی کشاورزی گرگان ، توزیع مکانی بارش ، درون یابی و زمین آماری