اثرات زیست محیطی الودگی نیتروژن غیر آلی بر اکوسیستم های آبی (مروری)

نیتروژن فراوان عنصر شیمیایی موجود در جو زمین و یکی از اجزای ضروری بسیاری از مولکولهای زیستی کلیدی/ اسید های آمینه ، نوکلئوتیدهاو.. می باشد. در رتبه چهارم بعد از کربن اکسیژن، هیدروژن، به عنوان شایع ترین عنصر شیمیایی در بافتهای زنده می باشد. NH4 نیتریت NO2 ونیترات NO3 متداولترین اشکال یونی نیتروژن غیر آلی محلول در اکوسیستمهای آبی هستند. 1) افزایش غلظت یون هیدروژن در اکوسیستم های آب شیرین بدون ظرفیت اسید خنثی، که سبب اسیدی شدن این سیستمها می شود. 2) آلودگی نیتروژن غیر آلی می تواند توسعه، نگهداری و تکثیر تولیدات اولیه را تحریک کند و یا بالا ببرد و سبب یوتروفی شدن اکوسیستمهای آبی شود. 3) این سطوح سمی می تواندتوانایی موجودات آبزی را برای زنده ماندن، رشد و تولیدمثل مختلف کند. 4) سبب تغییر در فیزیولوژی و یا رفتار موجودات (از قبیل تنفس، تغذیه، عملکرد شنا) به عنوان شاخصهای حساس در مقابل استرسهای محیطی می شود. افزایش در دسترس بودن نیتروژن غیر آلی معمولاً در ابتدا سبب افزایش در فراوانی تولید کنندگان اولیه می شود.

کلیدواژه ها:

آلودگی آلی ، اکوسیستم آب شیرین ، موجودات ابزی