بررسی روند مکانی کیفیت آب رودخانه کن شهرستان تهران

آب های سطحی از منابع مهم و سودمند در برآوردن نیاز آبی بخش های مختلف نظیر کشاورزی، شرب و صنعت می باشند. کیفیت منابع آب با افزایش تقاضای آب، بالا رفتن سطح زندگی، گسترش آلودگی منابع آب در اثر توسعه فعالیت های کشاورزی، شهری و صنعتی؛ در هر منطقه دچار تغییرات فیزیکی، شیمیایی و زیستی می شود. این تغییرات عمدتا منفی بوده و لزوم ارزیابی های کیفی لازم را به منظور برقراری مدیریت مناسب کمی و کیفی نشان میدهد. در این میان رودخانه کن بزرگترین رودخانه ای است که وارد تهران می شود و به عنوان یکی از تفرج گاه های مهم در شهر تهران، نقش مهمی در وضعیت زیست محیطی و کشاورزی این استان دارد. این پژوهش با هدف تعیین وضعیت کیفی آب رودخانه با استفاده از پیراسنجه های فسفات، سولفات، هدایت الکتریکی (EC)، کل جامدات محلول (TDS) در سال 1391 انجام شد. میانگین مقادیر فسفات، سولفات، کل جامدات محلول، هدایت الکتریکی در 5 ایستگاه به ترتیب 69/1، 30/107، 50/527 (میلی گرم بر لیتر)، 50/979 (میکروموس بر سانتی متر) می باشد. نتایج همبستگی نشان داد که همبستگی مثبتی بین پیراسنجه ها در 5 ایستگاه وجود دارد و این همبستگی بین کل جامدات محلول و هدایت الکتریکی بسیار بالا بود. نتایج آزمون کروسکال والیس و من ویتنی یو، نشان دهنده اختلاف معنی دار بین مقادیر سولفات، کل جامدات محلول و هدایت الکتریکی در 5 ایستگاه می باشد. تحلیل نتایج نشان داد که کیفیت آب رودخانه کن پس از عبور از ناحیه کوهستانی در محدوده ایستگاه سیل برگردان غرب به شدت تحت تاثیر عوامل آلوده کننده شهری و صنعتی قرار دارد.

کلیدواژه ها:

رودخانه کن ، سولفات ، فسفات ، کل جامدات محلول ، هدایت الکتریکی