بررسی تاثیر فاکتورهای تاریخ قطع آبیاری، تاریخ برداشت و رقم زراعی بر عملکرد کمی و کیفی نیشکر

استراتژی تولید در زراعت نیشکر براساس میزان ساکارز قابل استحصال در واحد سطح طراحی می شود و از طرفی قطع آب آبیاری در انتهای فصل رشد رویشی با هدف تغییر در فیزیولوژی رشد و افزایش تجمع ساکارز و کاهش قند های اینورت از طریق ایجاد محدودیت در رشد رویشی و تغییر در روابط منبع – مخزن از جمله اقدامات مدیریتی زراعی برای تسریع در رسیدگی تکنولوژیکی نیشکر محسوب می شود (1و4) و در شرایط خوزستان جهت استفاده بهینه از زمان و شروع زود هنگام برداشت محصول نیشکر در ابتدای پاییز، بایستی به سراغ ارقام زودرسی رفت که فرآیند رسیدگی را سریع تر از رقم شاهد منطقه، CP57-614 ، طی می نمایند لذا طرح موجود جهت بررسی تاثیر فاکتورهای شامل تاریخ قطع آبیاری در5 سطح (15 شهریور، 20 شهریور، 25 شهریور، 30 شهریور و 4 مهر) و تاریخ برداشت در چهار سطح 20، 25، 30 و 35 روز بعد از قطع آب آبیاری ، بر عملکرد کمی و کیفی نیشکر بر روی دو رقم زراعی زود رسCP57-614 و CP73-21 به اجرا در آمد و مشخص گردید که اثرات متقابل تاریخ قطع آبیاری و تاریخ برداشت تاثیر معنی داری بر پل ، بریکس ، R.S، عملکرد ساقه و قند نیشکر در دو رقم زراعی مذکور دارد و در تمام موارد پروسه رسیدگی در مورد رقم CP73-21 نسبت به رقم CP57-614 زودتر اتفاق افتاد و براساس نتایج بدست آمده ی این پژوهش، تاریخ های قطع آب پایان شهریور و اوایل مهرماه و تاریخ برداشت 35 روز بعد از قطع آبیاری، بیشترین تاثیر را در بهبود صفات کمی و کیفی واریته های نیشکر داشتند

کلیدواژه ها:

ساکارز ، روابط منبع – مخزن ، نیشکر ، تاریخ قطع آبیاری ، تاریخ برداشت