استفاده از بیوتکنولوژی در کاهش آلودگی های ناشی ازاستخراج معادن

معدن کاری باقدمت هزار ساله خود دومین فعالیتی است که انسان های اولیه پش از کشاورزی به آن دست یافته اند. معدن کاری مواد لازم برای تامین رفا وپیشرفت بشر را فراهم می کند. واز طرفی با افزایش آلودگی ها امکان حیات واستفاده از محیط زیست سالم را از بشر سلب می کند. این آلودگی ها را می توان به 5 دسته فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی، انسانی و روانی- اجتماعی تقسیم کرد که بخشی از آنها ناشی از انتقال عناصر مضر از طریق نیروی باد به سمت مناطق مسکونی است.فلزات سنگین به دلیل آثار بازدارنده ای که بر رشد و نمو گیاهان دارند ونیز اثر بر روی عملکرد و کیفیت تولیدات کشاورزی، سلامت موجودات زنده را از طریق زنجیره غذایی مورد تهدید قرار می دهند. بیشرین شدت این آلودگی بطیی و پنهانی بوده ودر طول زمان بروز می کند و غیر قابل برگشت است. آلودگی اراضی کشاورزی به فلزات نظیر کادمیوم، سرب، روی ونیکل از منابعی نظیر کودهای شیمیایی فسفاته، معادن و آلودگی وسایط نقلیه از جمله مسایل پیش روی تولید محصولات کشاورزی در مقوله کشاورزی پایدار است.استفاده از روش ها یی تحت عنوان بیوتکنولوژی و گیاه پالایی ( گیاهان و موجودات زنده (باکتری ها) )به منظور پالایش محیط زیست از آلودگی هایی نظیر فلزات سنگین، آفت کشها، کودها، مواد منفجره ومواد نفتی ، به عنوان فناوری جدید است که که می تواند در کاهش آلودگی های ناشی از استخراج مغادن استفاده شود .

کلیدواژه ها:

آلودگی اراضی ، فلزات سنیگن ، گیاه پالایی ، معدنکاری