الگوی پراکنش مکانی مواد آلی و توزیع اندازه ذرات خاک سطحی در بخشی از اراضی زراعی مرکز استان گیلان

اهمیت و وجود تغییرات مکانی در خصوصیات خاک امری بدیهی به شمار می رود، با این حال درک فعلی از علل و منابع تغییرات کامل نیست. بررسی تغییرپذیری خاک در سطح مزرعه توسط آمار کلاسیک و زمین آمار قابل بررسی می باشد. زمین آمار یکی از روش هایی است که امروزه برای بررسی وضعیت پارامترهای خاک به کار می رود. در این تحقیق نمونه برداری خاک در 80 نقطه و درپلاتی به ابعاد 80 در 380 متر و از عمق 0-30 سانتی متری خاک انجام گرفت. پس از اندازه گیری ویژگی های خاک شامل درصد رس، سیلت، شن و ماده آلی، با استفاده از کریجینگ معمولی اقدام به پهنه بندی ویژگی های خاک گردید. نتایج آماری بیانگر این است که از میان متغیرها شن، کمترین ضریب تغییرات (13/0) و سیلت بیشترین (21/0) ضریب تغییرات را از خود نشان داده اند. تجزیه تغییر نماها نشان داد که تمامی متغیرهای بررسی شده دارای ساختار مکانی می باشند. دامنه تاثیر تغییر نماها از 1/61 متر برای سیلت تا 1/115 متر برای شن در نوسان بود. از بین متغیرهای مورد بررسی رس وابستگی مکانی قوی تر و سیلت وابستگی مکانی ضعیف تر نسبت به سایر متغیرها نشان داد. نقشه های حاصل از کریجینگ نشان داد که خصوصیات خاک در منطقه مورد مطالعه الگوی تصادفی نداشته و دارای پراکنش مکانی می باشند. توزیع مکانی شن دارای الگوی مشابه توزیع مکانی رس می باشد. بنابراین تغییر نما و تخمینگر کریجینگ می تواند به عنوان ابزاری کارآمد برای شناسایی نواحی مدیریتی در کشاورزی دقیق و بهبود کیفیت مطالعات خاک به کار رود.

کلیدواژه ها:

تغییرپذیری مکانی ، تغییر تما ، کریجینگ ، زمین آمار