مایع سیاه حاصل از پخت مواد لیگنوسلولزی: فراورده جانبی ارزشمند یا پسماندی دردسرساز برای محیط زیست

توجه روزافزون کنونی جهان به زیست توده های لیگنوسلولزی به عنوان مواد اولیه تولید فراورده های شیمیایی میانی و نهایی و نیز سوخت های زیستی، انکارناپذیر است. ترکیبات ساختاری عمدتا و نیز ترکیبات غیرساختاری مواد لیگنوسلولزی، مشخص کننده اصلی دلیل و مسیر تولید انرژی، سوخت ها و دیگر فراورده های زیست بنیان حاصله است. لیکور سیاه واحدهای تولید خمیرکاغذ از جمله منابع لیگنوسلولزی است که در حال حاضر صرفا با هدف بازیابی انرژی سوزانده می-شود که مورد اشکال زیست محیطی است. لیکور سیاه حاوی لیگنین حل شده، همی سلولزها و نیز مقادیری سلولز تخریب-شده است که توجه پژوهشگران را برآن داشته تا از این پسماند به نحو مطلوب تری بهره ببرند؛ تا علاوه بر غلبه بر اثرات زیست محیطی ناشی از سوزاندن، ماده یا موادی با ارزش افزوده بالاتر نیز حاصل آید

کلیدواژه ها:

لیکور سیاه ، پسماند زیستی ، ارزش افزوده ، دغدغه زیست محیطی