نقش آموزش دهیاران در فرایند تصمیم گیری آنان برای ارتقای سطح کیفیت محیطی روستا (مطالعه موردی:روستاهای شهرستان های کرمانشاه، قصرشیرین و کنگاور استان کرمانشاه)

برابر واکاوی متون، دهیاری به عنوان نهاد حکم روایی نقش مهمی در سازماندهی، اجرا و پایش برنامه های توسعه در راستای دستیابی به سطحی مطلوب از توسعه پایدار روستایی دارد. در این چارچوب آموزش به عنوان عامل اصلی افزایش بهره وری و در نهایت تحقق فرآیند توسعه محسوب میشود. بنابراین آموزش و بهسازی منابع انسانی باعث بینش و بصیرت عمیق تر، دانش و معرفت بالاتر و توانایی و مهارت بیشتر نیروی انسانی شهروندان هر جامعه از جمله دهیاران، برای اجرای وظایف و مسئولیتهای شغلی، اجتماعی و رفتاری و نهایتا نیل به هدفهای مورد انتظار در فرآیند توسعه آن جامعه می شود.این پژوهش با هدف ارزیابی نقش آموزش دهیاران در فرایند تصمیم گیری آنان برای ارتقای سطح کیفیت محیطی روستا صورت گرفته است. روش تحقیق در این مقاله توصیفی-تحلیلی و از نوع کاربردی است. گردآوری داده ها و اطلاعات با استفاده از روشهای کتابخانه ای و میدانی انجام شده است. جامعه آماری دهیاران استان کرمانشاه و حجم نمونه دهیاران 15 روستا در شهرستانهای کرمانشاه، قصرشیرین و کنگاور است. طیف مورد سنجش در پرسش نامه لیکرت بوده است با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای به تحلیل اطلاعات پرداخته شد. بعد نتایج آزمون نشان میدهد نقش آموزشهای انجام گرفته برای دهیاران در فرایند تصمیم گیری آنان در ارتقای سطح کیفیت محیطی پایین بوده است .

کلیدواژه ها:

آموزش دهیاران ، فرایند تصمیم گیری ، آزمون تی ، کیفیت محیطی ، استان کرمانشاه.