واکاوی وضعیت هنرهای سنتی (هنرهای صناعی) شهرستان رودبار

هدف پژوهش حاضر، واکاوی وضعیت هنرهای سنتی (هنرهای صناعی) شهرستان رودبار پرداخته بررسی شناخت در زمینه تولیدات صنایع با شاخصه های متنوع فرهنگی، معنوی و مادی آنچنان که شایسته است. روش شناسی: در این پژوهش برای شناسایی صنایع دستی روستاها از پرسشنامه محقق ساخته باآلفای کرونباخ 86 % استفاده به عمل آمده است. جامعه آماری متشکل دو گروه بوده گروه اولف کارشناسان میراث فرهنگی، گروه دوم، خانوار روستایی می باشد. نمونه گیری در جامعه اول (کارشناسان میراث فرهنگی) به صورت تمام شماری بوده و در گروه دوم با توجه به دارا بودن نوع صنایع دستی انجام پذیرفته است. یافته ها: با بررسی های میدانی ساکنان این شهرستان به شغل دامداری و کشاورزی مشغولند که مایحتاج پوشاک خود را از طریق چیدن پشم دامهایشان، جوراب و دستکش های پشمی، جلیقه و پلیورهای پشمی می بافند بدست آورند. این هنرها با سلیقه و خلاقیت بوده علاوه بر احتیاجات خود جهت کسب درآمد و خانواده صورت می گیرد. از مهمترین هنرها و حرفه های سنتی رایج در این منطقه، هنر سنتی جوراب بافی- نمدمالی- قالی بافی- گلیم بافی- معرف کاری- نازک کاری چوب- منبت (سازسازی)- حرفه سنتی آهنگری بوده است. نتیجه گیری: شهرستان رودبار از پتانسیل بالای صنایع دستی و هنرهای سنتی برخوردار است. اما پژوهش حاضر نشان می دهد امکانات کافی جهت توسعه این صنایع انجام نگرفته و حتی هنرهای سنتی محجور و گمنام مانده او به بازارهای مصرف را نیافته است. جهت گسترش این امر در راستای به ثمر رسیدن توسعه پایدار شهرستان رودبار نیازمند سرمایه گذاری بیش از پیش در بخش صنایع دستی می باشد. پیشنهادها و راهکارهایی برای ارتقاء سطح صنایع دستی ارائه گردیده تا بتوان در بهبود وضعیت مردمان این خطه و رفع برخی از کاستی ها و نارسایی های مرتبط با این مقوله قدمی برداشته شود. نوع تحقیق توصیفی و تحلیل می باشد.

کلیدواژه ها:

واکاوی ، هنرهای سننی ، صنایع دستی ، شهرستان رودبار