اهمیت بخش خدمات مالی در ایجاد اشتغال در اقتصاد ایران

ایجاد سالانه 950 هزار شغل طبق برنامه چهارم توسعه (88-1384) یکی از موضوعات مهم پیش روی برنامه ریزان ایران است. طبق این برنامه متوسط نرخ رشد سالانه عرضه نیروی کار حدود 3/4 درصد خواهد بود و پیش بینی شده است که تقاضای نیروی کار به 4/3 درصد در هر سال برسد که این موجب کاهش بیکاری شود. با وجود این، یکی از مهمترین ابزاری که می تواند به برنامه ریزی اشتغال کمک کند، استفاده از جدول داده- ستانده و اولویت دادن به بخش هایی است که بیشترین ظرفیت اشتغال را دارند. بنابراین در این پژوهش، با به کار گیری آخرین جدول داده- ستانده در ایران، اهمیت بخش مالی در ایجاد اشتغال بررسی میشود. در این مقاله، خدمت مالی در اقتصاد ایران که به 35 بخش تفکیک شده است، به عنوان بخشی تلقی می شود که همانند سایر بخش های اقتصادی، یک تابع تولید از نوع لئون تیف دارد. این بخش برای تسهیل جریان وجود و انتقال ریسک، از بخش های دیگر نهاده هایی را دریافت می کند و تولیداتش را به آنها می فروشد. روابط نوع اول را پیوند پیشین و ارتباط دوم را پیوند پسین می نامند. برای محاسبه این پیوندها، کشش اشتغال و تولید کل داده0 ستانده، کشش مستقیم اشتغال و تولید داده-ستانده و شاخص پیوند پسین ارزش افزوده و پیشین تقاضای نهایی مورد استفاده قرار می گیرد. در ضمن آثار حذف فرضی این بخش در تولید و اشتغال کشور محاسبه می شود. نتایج حاکی از آن است که بخش خدمات مالی در رتبه 27 و 30 کشش کل اشتغال و تولید (از 35 بخش) قرار دارد. افزون بر این، اگر چه پیوند پیشین بخش خدمات مالی با دیگر بخش ها چندان قوی نیست، لیکن حذف آن موجب از دست رفتن 215/814 (الگوی لئون تیف) و 687/038 نفر (الگوی گش) فرصت شغلی در اقتصاد می شود.

کلیدواژه ها:

بخش خدمات مالی ، اشتغال ، پیوند پیشین ، پیوند پسین ، روش حذف فرضی