اصول طراحی فضاهای سبز شهری بر اساس معیارهای موقعیتی پارکها

ایجاد فضای سبز شهری نه تنها ارزش تفریحی و گذران اوقات فراغت را دارد و سبب جذب گردشگر می شود، بلکه موجبات زیبایی شهرها و کنترل گسترش بی رویه شهرها را نیز دارا می باشد . نتایج نشان می دهد کهمیزان فضای سبز در شهرها مناسب نبوده و دارای استانداردهای رایج جهت پایداری فضای سبز شهری نمی باشند و همچنین این فضاها امکانات و تسهیلات مناسب جهت جذب مشارکت مردم را ندارند و راهکارهای ازجمله گسترش فضاهای سبز شهری و ایجاد المان هاو مبلمان جدید و ویژه متناسب با فرهنگ بومی هر منطقه برای جذب هر چه بیشتر مردم به فضاهای سبز شهری اختصاص یابد . باتوجه به بررسی های انجام شده هدفاز این پژوهش در خصوص ضوابط طراحی پارک در منطقه 8 تبریز به عنوان منطقه تاریخی، فرهنگی ، میراثی و گردشگری که دارای 3 پارک می باشد و در نتیجه پس از بررسی پارک حکومتی که از نوع پارک محلهساخته شده از نظر وسعت طبق پارامترها طراحی شده ولی از نظر دسترسی در دل محلات نبوده دسترسی مناسبی برای این پارک ها تعریف نشده است . پارک مولانا و خاقانی که از نوع پارک همسایگی می باشد از نظروسعت طبق پارامترها طراحی گردیده اما بر اساس الگو های محله ای و همسایگی جانمایی نشده اند و مرکزیتی برای آنها تعریف نشده و همچنین فراتر از مقیاس عملکردی خود سرویس می دهند

کلیدواژه ها:

فضای سبز ، ضوابط طراحی ، منطقه 8 شهرداری تبریز ، الگوی پارکها