معماری سنتی ایران در اقلیم گرم و خشک جلوه ای از معماری پایدار و کمک به توسعه پایدار

توجه نکردن به بنیه های معماری سنتی ایران و عوامل مختلف دیگر ، بناهای فرسوده و ناپایدار از بافت قدیم شهری را به جا گذاشته است.ولی این عوامل نباید هیچ وقت ارزش های ما را مخصوصا در مورد پایداری محیط زیست به خطر بیاندازد .به همین دلیل باید راه های فراموش شده در طراحی محیط پایدار را شناسایی کرد و به وسیله تکنولوژی های حال حاضر آن ها را به روز کرد و از آن ها در طراحی ساختمان های پایداراستفاده کرد. امروزه صرفه جویی در استفاده از انرژی های فسیلی و توسعه پایدار به موضوعی بسیار مهم و رایج در سطح جهانی تبدیل شده است، به گونه ای که حفاظت از منابع انرژی، جلوگیری از آلوده شدن زمین و محیط زیست ، کاهش میزان مصرف انرژی های فسیلی و هم زیستی با شرایط طبیعی و اقلیمی تبدیل به یکی از مهمترین تدبیر ها در زمینه معماری شده است . از این رو معماران را وادار به رعایت اصول و قواعد خاصی در زمینه ساخت و ساز میکند. به همین جهت معماری و پایداری نقش بسیار عمیق و مهمی را در این موضوع ایفا میکنند به طوریکه معماری با مفهوم پایداری در هم آمیخته و یکی می شود و در پی پیدا کردن راه حلی جامع برای ملاحظات محیطی و در عین حال برای به دست آوردن سطح مطلوب زندگی در ارزش های فرهنگی ، اجتماعی و آسایشی. در این مقاله پس از وارسی کردن اصول به وجود آورنده ی پایداری در معماری ، نمونه هایی از راه ها و عناصر سنتی معماری بومی و پایدار اقلیم گرم و خشک ایران را مورد بررسی قرار داده و چگونگی به وجود آمدن این اصل ها در عناصر معماری بیان شده است

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، توسعه پایدار ، معماری ایرانی