بررسی مدل کنترل دسترسی در رایانش ابری

عرضه کنندگان سرویس ابر، مستلزم یک سیستم کامل دسترسی تقویت شده برای کنترل مجوز منابع با توانایی کنترل دقیق افرادیهستند که به آن ها دسترسی دارند ،که باید توانایی پرداختن به رفتارهای پویا و ناگهانی کاربران ابر، عدم تجانس و تنوع سرویسها را داشته باشند، در این زمینه مدلهای دسترسی معمولی قابل اعتماد نیستند. لذا در این مطالعه، مدل کنترل دسترسی (AC3) کهمی تواند شرایط کنترل دسترسی را در رایانش ابری تأمین نماید، با سایر مدلها مقایسه شده است، این مدل، تخصیص امتیازات،اصول نقش و وظیفه را نسبت به مدلهای قبلی بسیار راحت تر انجام داده است. با استفاده از مدل فوق در رابطه با نقرش کاربرا ن،محدودیت های امنیتی تعیین گردیده است بطوریکه کاربران دارای محدودیت زمانی ، مکانی و واگذاری می باشند و هر نقش در اینمدل شامل وظایفی در رابطه با همان نقش می باشد. هر وظیفه دارای یک طبقه بندی امنیت برای دسترسی به داده ها و مجوزهایمورد نیازاست. این مدل دارای دو موتور ریسک و تگ های امنیتی برای پرداختن به رفتارهای پویا، ناگهانی کاربران و نیز صدورتگ های امنیتی در محیط های نیمه مطمئن و یا نامطمئن می باشد.از معایب این مدل می توان به عملکرد پایین مکانیزم هویت آن درفضاهای ابری پیچیده تر با زمان اجرای بالا و همچنین دقت پایین در تفکیک سه سطح امنیت مطمئن، نامطمئن و نیمه مطمئن ،اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

رایانش ابری ، مدل کنترل دسترسی AC3 ، موتور ریسک و تگ های امنیتی