حرکت درمعماری با نگاهی به الگوی سکونتی عشایر درایران

جریان دائمی گذرا و تغییر مداوم هستی درزمان بیش ازهرچیز با مفهوم حرکت درارتباط است مفاهیمی چون حرکت تغییر و پویایی جایگاه مهمی را درفلسفه و معماری به خود اختصاص داده است و ما از اغاز قرن بیستم درسبک کوبیسم شاهد ورود تدریجی زمان و حرکت درمعماری بودهایم پوپایی منطبق برکوچ روی که درفلسفه وامدار نظرات دلوز درحرکت های ایلیاتی است درمعماری توسط فوتوریسم ها با طراحی شهر جدید به منصه ظهور رسید و درپی آن شاهد تفکرات ارسی گرام ها می باشیم امروزه نیز باتوجه به اینکه الگو سکونتی عشایر واضح ترین مدل دینامیک معماری درایران است بهره گیری ازویژگیهای این نوع معماری درارتقا سطح معماری معاصر بی تاثیر نخواهد بود این پزوهش با روشی تلفیقی ازتحقیق کیفی و کمی به بازنمایی مفاهیم حرکت و بیان پیشینه حضور آن به عنوان مقدمه ای بربررسی نسل جدیدی از معماری میپردازد ویژگیهای ساختارسکونتی عشایر بازخوانی میگردد و پس ازتبیین دیدگاه فلسفی دلوز به تئوری های معمارانه منتج از آن درکارهای گروه ارشی گرام خواهیم رسید