حریم و مرزهای بینابینی درفضای معماری سنتی ایران بارویکردی برترویج الگوهای بومی درمعماری معاصر ایران
محل انتشار: همایش ملی صد سال معماری و شهرسازی معاصر ایران
سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,915
فایل این مقاله در 14 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ALBORZ01_094
تاریخ نمایه سازی: 8 بهمن 1391
چکیده مقاله:
معماری و فرهنگ همواره درطول تاریخ درارتباطی نزدیک بوده و تاثیرات متقابلی را دراین میان تجربه کرده اند معماری فرایندی رمزگونه و خاص است که فرهنگ ذهنیات و باورهای هرقوم را به مکانمندشدن می کشاند معماری ایرانی نیز که براساس هویت غالب ایرانیان شکل گرفته است بیان کننده این ویژگیهای فرهنگی است که ازجمله شاخص ترین این ویژگیها درونگرایی درفرهنگ ایرانی است به بیان مختصر درونگرایی درجستجوی حفظ حریم محیط از عناصر لاینفک این فرهنگ است این درونگرایی علاوه برتاثیر دررفتار ایرانیان درشکل گیری فضای انان نیز موثر بوده است تجربه حضور درفضاهای معماری ایران نشان میدهد که درخلق مکان همواره فضاهای بینابینی نقش حریم برای هویت دهی و تقدس فضاهایی خاص را داشته و ازطرفی مجالی برای وحدت و بسط آن با دیگر فضاها را فراهم آورده است شروع سالهای پایانی قرن نوزدهم میلادی و تحولاتی که با خود به همراه داشت زمینه ساز تغییراتی عمده درشیوه و روند زندگی انسان این عصر بهوجود آورد از اساسی ترین این تغییرات می توان به فرایند سازمان یابی کالبد شهرها و به همان نسبت معماری بناها جهت پذیرش چارچوبهای قانونی اجتماعی اقتصادی فرهنگی و ... اشاره نمود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مینو لفافچی
مدرس موسسه آموزش عالی رسام
نسیم جهاندار
مدرس موسسه آموزش عالی هنررسام
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :