اثرات نامطلوب زیست محیططی ریزگردها به عنوان یکی از مهمترین عوامل بازدارنده ی دست یابی به توسعه پایدار و آمایش سرزمین (مطالعه موردی: شهر اهواز)

توسعه پایدار ارتباطی تنگاتنگی با سلامت و محیطط زیست دارد. این ارتباط به گونه ای می باشد که محاسبه منافع و دست آوردها در تمامی پروژه ها بدون در نظر گرفتن هزینه های زیست محیططی ناقص و ناکامل میباشد. مقوله ای که در بسیاری از کشورهای در حال توسعه مانند کشور ما هنوز هم ناشناخته است. تحقیق حاضر به بررسی اثرات نامطلوب ریزگردها به عنوان یکی از مهمترین آلودگیهای زیست محیططی موثر بر آمایش سرزمین و توسعه پایدار شهر اهواز پرداخته است. فرض بر عدم تطابق کیفیت هوای شهر اهواز از لحاظ غلظت PM10 ناشی از ریزگردها با توسعه پایدار و آمایش سرزمین می باشد. روش انجام این پژوهش کتابخانه ای تحلیلی بوده و بر اساس داده های آماری مربوط به سنجش کیفیت هوای شهر اهواز که بر اساس شاخص PSI استخراج شده اند، به تحلیل ماهانه، فصلی و سالانه کیفیت هوای شهر اهواز طی سالهای 1395 و 1394 اقدام شده است. بنابر یافته های تحقیق، یکی از مهمترین چالشهای محیططی شهر اهواز جریان ریزگردهای ورودی از کانونهای محلی و فرامحلی به این شهر می باشد. نتایج حاصله به خوبی نشان داده است که کیفیت هوایی و شرای زیست محیططی شهر اهواز با توسعه پایدار همخوانی نداشته و به عنوان یکی از مسایل زیست محیططی نامطلوب نقش منفی در برنامه ریزیهای آمایش سرزمینی شهر اهواز ایفا می نماید.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، آلودگی هوا ، ریزگرد ، اهواز