آیا هر مدل از فرآیند گذار به دموکراسی، به براندازی نرم می انجامد؟راهکار ما چیست؟

هدف از این تحقیق مختصر، ابتدا بررسی رابطه بین فرآیند موسوم به گذار به دموکراسی با مفهوم براندازی نرم است و اینکه همه شیوه های رسیدن به دموکراسی در نهایت به فروپاشی و براندازی می انجامد و اینکه باید به همه فعالیت هایی که با دغدغه و هدف گذار به دموکراسی، انجام می شود، به مثابه یک تهدید نگاه کرد و همه را از بین برد؟ یا طرقی وجود دارد که بتوان در عین رسیدن به دموکراسی البته منطق با زیست بوم و فرهنگ ما، نظام خود را با ثبات و البته مستحکم تر کنیم. برای این کار ابتدا فرض می کنیم که طرح گذار به دموکراسی و همچنین مفهوم براندازی نرم وجود عینی دارد. سپس سعی می کنیم تعریف کوتاهی از هریک بیان کنیم و سپس رابطه بین هر دو را تعیین کنیم یعنی آیا ارتباط معینی بین آنها وجود دارد و از یکی به دیگری می رسیم و آیا در واقع هر مدلی در طی کردن مراحل گذار به دموکراسی در واقع براندازی یک نظام و یک نوع جنگ نرم علیه آن می باشد و آیا هر گونه دموکراتیزه کردن و گذار کردن به دموکراسی یک مدل از مدل های بر اندازی می باشد. آیا راه دیگری نیست که بدون بر انداز کردن حکومت بتوان به سوی دموکراسی گام برداشت. آیا در اینجا جامعه ما نیازمند داشتن یک استراتژی مناسب و غیر برانداز برای رسیدن به مفهوم مردمسالاری و حاکم کردن مردم بر سرنوشت خود در نظام دینی موجود نمی باشد؟ برای یافتن پاسخ این سوالات چه باید کرد و از چه شیوه ای باید کمک گرفت؟ البته نباید انتظار داشت سریعاً بتوان جوابی کامل برای سوال اصلی تحقیق پیدا کرد و بنده هم ادعای آن را ندارم که توانسته ام جوابی کاملا مناسب و بی اشکال برای آن دست پیدا کرده ام. در واقع هدف اصلی این تحقیق طرح کردن این سوال است و این که اساتید و محققان فرهیخته علوم سیاسی و جامعه شناسی سیاسی بتوانند ابعاد گسترده این موضوع را بیشتر کنکاش کرده و به جوابی مناسب برای آن پیدا کرده و جامعه سیاسی ایران را به وسیله یک برنامه مناسب و طرحی فراگیر با سرعت بیشتر به سوی آرمان های والای الهی برساند انشاالله.

کلیدواژه ها:

دموکراسی ، براندازی نرم ، حاکمیت مردم ، مردم سالاری