تغییر اقلیم و چالش های مدیریت بهره وری از منابع آبی و توسعه آبزی پروری

بالا رفتن درجه حرارت به افزایش تقاضا برای آب کشاورزی به جهت تبخیر فراوان منجر می شود. افزایش درجه حرارت و مقدار تبخیر و تعرق و همچنین کاهش بارندگی باعث افزایش پدیده بیابان زایی و شوری خاک می شود. افزایش درجه حرارت و بالارفتن میانگین دمای فصل زمستان سبب کاهش تفاوت دمایی بین زمستان و تابستان شده که از جمله پیامدهای این امر کاهش تغذیه آب های زیرزمینی و کاهش منابع آب خواهد بود. قرار گرفتن ایران در منطقه خشک و نیمه خشک جهانی، خشک شدن تالاب ها،کاهش منابع آبی سفره های زیرزمینی سبب شده تا ایران با چالش بزرگی به نام بحران کم آبی مواجه شود. بر این اساس آمارها در بخش آب بسیار نگران کننده است . در گزارش سازمان ملل در سال 2017 در خصوص چالش های ایران بر اقتصاد و امنیت آب متمرکز شده و در حالی که دو سوم منابع آب کشور در استان های غربی و جنوب غربی وجود دارد، علاوه بر این موضوع، طی سال های اخیر میزان متوسط بارندگی در کشور از 250 به 240 میلی متر تقلیل یافته است. هدف این مقاله بحث در مورد دو چالش اساسی بحران آب در بخش کشاورزی و زیر بخش شیلات (آبزی پروری) با استفاده از روش مفهومی و ادبیات نظری و مبتنی بر مسنتدات آرشیوی است. نتایج حاصل از مطالعات نشان می دهد که تغییرات اقلیمی یکی از مسایلی مهمی است که باعث ایجاد تغییراتی در منابع آب شده و پیامدهایی را به دنبال دارد که یکی ازاین پیامدها خشکسالی است. خشکسالی پدیده ای است که اکثرا در نواحی خشک و نیمه خشک به وجود می آید و افزایش نوسانات اقلیمی بر شدت این پدیده می افزاید. تغییرات اقلیمی و خشکسالی آسیب های شدیدی را به منابع آب وارد می کنند .همچنین بهره برداری ناپایدار از منابع آب، بحران آب را روز به روز بیشتر تشدید می کند. این چالش ها نیاز به تدابیر وراهکارهایی مناسب برای مدیریت پیچیدگی مسایل اقلیمی و کاهش آسیب ها به جوامع بهره بردان و ذینفعان دارند.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، مدیریت منابع آب ، آبزی پروری ، امنیت غذایی