بررسی رابطه بین مهارتهای سیاسی و طردشدگی کارکنان در محیط کار با وجود نقش میانجی محبوبیت کارکنان (مورد مطالعه : کارکنان شعب بانک کشاورزی استان مازندران)

در میان بسیاری از جوامع علمی و دانشگاهی این باور وجود دارد که سازمانها ماهیت سیاسی دارند. بر این اساس فرض میشود که عملکرد، اثربخشی و موفقیت شغلی علاوه بر داشتن هوش و پشتکار، نیازمند عوامل دیگر مانند زیرکی اجتماعی، موقعیت یابی و زرنگی است. برخی به خصوصیاتی که فرد را قادر به اعمال نفوذ موفقی می سازد به عنوان سبک بین فردی، ادراک و یا مهارت سیاسی اشاره کرده اند. نگرش سیاسی به سازمانها اعتقاد دارد که افراد نه تنها برای موفق شدن بلکه برای ماندن و بقاء در سازمان باید دارای تمایل (اراده) سیاسی و نیز مهارت سیاسی باشند. اگرچه برای دهه ها موضوع سیاست در سازمان ها محل تحقیق علمی بوده اند، لکن تنها اخیرا محققان شروع به مطالعه نظام مند مهارت سیاسی کرده اند. هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه ی مهارت سیاسی با طردشدگی کارکنان در محیط کار با نقش میانجی محبوبیت کارکنان میباشد. پژوهش حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر شیوه ی گردآوری اطلاعات، تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی است که با روشهای مناسب ارتباط بین متغیرهای پژوهش را تجزیه و تحلیل مینماید همچنین در این تحقیق، جامعه ی آماری کارکنان بانک کشاورزی استان مازندران میباشد. روش نمونه گیری خوشه ای است.آلفای کرونباخ پرسشنامه 0.81 است .تجزیه و تحلیل داده ها شامل تحقیقات توصیفی و استنباطی می باشد که برای تحلیل توصیفی و تحلیل استنباطی به ترتیب از نرم افزارهای spss22 و smart pls 2 استفاده شده است . با توجه به یافته های تحقیق(با توجه به ضرایب معناداری z و ضریب مسیر) تمامی فرضیه ها مورد تایید قرار گرفته است. به عبارتی، بین مولفه های مهارت سیاسی و محبوبیت کارکنان رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد، وجود دارد، و بین متغیر های محبوبیت کارکنان و طردشدگی در محیط کار رابطه معکوس وجود دارد به این معنی که با افزایش محبوبیت کارکنان طرد شدگی کاهش خواهد یافت و همچنین بین مولفه های مهارت سیاسی و طردشدگی در محیط کار نیز رابطه معکوس وجود دارد.

کلیدواژه ها:

مهارت سیاسی ، طردشدگی در محیط کار ، محبوبیت کارکنان