محدودیت های حاکمیت اراده در شروط ضمن عقد نکاح

شروط ضمن عقد ازدواج تعهداتی است که در حین ازدواج با توافق زن و شوهر وارد مفاد قرارداد ازدواج آن ها می شود. این شروط را می توان در سند رسمی ازدواج ذکر کرده و با امضای دو طرف رسمیت داد. این شروط در قانون ذکر نشده اند و به انتخاب طرفین چه در هنگام ازدواج و چه پس از آن انتخاب می شوند. با امضای سند ازدواج، زن برخی از حقوق مدنی و معنوی خود همچون حق سفر، داشتن شغل، انتخاب محل زندگی و مسکن، ولایت بر فرزندان و جدایی از همسر (طلاق) را از دست می دهد و حقوق مادی همچون مهریه و نفقه را به دست می آورد. معمولا از شروط ضمن عقد برای تغییر این آثار حقوقی ازدواج استفاده می شود. در سند ازدواج امروزی در ایران، تعدادی شرط اضافی برای رفع برخی از این نابرابری ها چاپ شده است که شروط ضمن عقد خوانده می شوند و باید امضای دو طرف پای آنها باشد تا بعدا قابل اجرا باشند. اما شرط های کنونی در مواردی کافی دانسته نشده اند و شروط ضمن عقد بیشتری نیز قابل درج در سند هستند که باید با عبارات دقیق قانونی نوشته شوند (در صورت ذکر نشدن برخی عبارات خاص حقوقی از حیث اعتبار خارج است و نمی توان به آنها استناد کرد).

کلیدواژه ها:

حاکمیت اراده ، عقد نکاح ، شروط عقد ، قانون مدنی ، فقه اسلامی