بررسی ارتباط بین ارائه مجدد اطلاعات حسابداری با سطح محافظه کاری شرطی

هدف اصلی تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین ارائه مجدد اطلاعات حسابداری با سطح محافظه کاری شرطی درشرکت های پذیرفته شده در بازار سرمایه ایران می باشد. در این راستا، فرضیاتی مطرح شد که از طریق مدل محافظهکاری توسعه یافته باسو (1997) مورد آزمون قرار گرفتند. نمونه آماری تحقیق، شامل 166 شرکت پذیرفته شده در بورسمی باشد که داده های آنها در طول 5 سال (1388 تا 1392)، گردآوری و تجزیه و تحلیل شد. مطابق با یافته ها، درشرکتهای تجدید ارائه کننده سود، رویه های محافظه کاری در سطح پایینی بوده است و یا اینکه وجود نداشته است. ایندر حالی است که در شرکتهای تجدید ارائه کننده سود در دوره پس از تجدید ارائه، رویه های محافظه کاریبیشتری (شدیدتری) نسبت به سایر دوره ها وجود داشته است. همچنین، اهرم مالی بر ارتباط بین تجدید ارائه سود با سطحمحافظه کاری شرکتهای نمونه آماری در طول دوره تحقیق، تاثیر مثبت داشته است، ولی اندازه شرکت بر ارتباط بینتجدید ارائه سود با سطح محافظه کاری شرکتهای نمونه آماری در طول دوره تحقیق، تاثیر منفی داشته است و ارزشدفتری حقوق صاحبان سهام، نیز بر این ارتباط، تاثیری نداشته است.

کلیدواژه ها:

ارائه مجدد اطلاعات ، محافظه کاری شرطی ، اهرم مالی ، اندازه شرکت ، ارزش دفتری حقوق صاحبان سهام