بررسی رابطه بین سبک رهبری خدمتگزار با اثربخشی سازمانی از دیدگاه کارکنان ادارات آموزش و پرورش شهر همدان در سال تحصیلی 95-1394

هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین سبک رهبری خدمتگزار با اثربخشی سازمانی از دیدگاه کارکنان ادارات آموزش و پرورش شهر همدان در سال تحصیلی 95-94 بوده است. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه کارکنان ادارات آموزش و پرورش شهر همدان به تعداد 427 نفر (339 مرد و 88 زن) بوده است. حجم نمونه آماری براساس فرمول کوکران به تعداد 202 آزمودنی (161 نفر مرد و 41 نفر زن) برآورد گردید. روش نمونه گیری با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبتی انجام شد. جهت گردآوری داده ها از دو پرسشنامه: رهبری خدمتگزار قلی پور و همکاران ( 1388) و اثربخشی سازمانی حاجعلی (1388) استفاده گردید. برای تعیین روایی پرسشنامه ها از روش محتوایی با استفاده از دیدگاه متخصصان استفاده شد. پایایی ابزار پژوهش با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ، 0/95 برای پرسشنامه رهبری خدمتگزار و 0/96 برای پرسشنامه اثربخشی سازمانی برآورد گردیده است. برای تجزیه وتحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی مانند (جدول فراوانی داده ها ، میانگین، انحراف معیار) و نیز از روش های آمار استنباطی ( آزمون t تک گروهی، ضریب همبستگی پیرسون، و تحلیل رگرسیون چند متغیره) استفاده شده است. نتایج t تک گروهی نشان داد که وضعیت رهبری خدمتگزار در حد متوسط (3) و اثربخشی سازمانی بالاتر از حد متوسط (3) است. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک رهبری خدمتگزار با اثربخشی سازمانی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. نتایج تجزیه وتحلیل رگرسیون چندگانه حاکی از آن است که از بین مؤلفه های سبک رهبری خدمتگزار، تنها مؤلفه تواضع و فروتنی، بیشترین تأثیر را در پیش بینی اثربخشی سازمانی کارکنان دارد.

کلیدواژه ها:

رهبری خدمتگزار ، اثربخشی سازمانی ، کارکنان ، ادارات آموزش و پرورش