بررسی تأثیر توانمندسازی کارکنان بر رفتار شهروندی سازمانی با تأکید بر نقش میانجی رضایت شغلی کارکنان ( سازمان خدمات درمانی )

هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر توانمندسازی کارکنان بر رفتار شهروندی سازمانی با تأکید بر نقش میانجی رضایت شغلی کارکنان در سازمان خدمات درمانی است. این پژوهش در نیمه دوم سال 1395 و با هدف بررسی و شناسایی و تعیین عوامل مؤثر بر رفتار شهروندی سازمانی با تأکید بر توانمندسازی و رضایت شغلی کارکنان جامعه آماری مورد نظر آغاز گردیده است. به همین منظور عوامل و ابعاد متغیرهای توانمندسازی و رضایت شغلی کارکنان به عنوان متغیرهای مستقل و رفتار شهروندی سازمانی به عنوان متغیر وابسته مورد بررسی قرار گرفته اند. تحقیق مورد نظر از نوع زمینه یابی و روش تحقیق، توصیفی – پیمایشی می باشد. جامعه آماری این تحقیق، کارکنان ستاد سازمان خدمات درمانی که مجموعاً 250 نفر می باشند بوده که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 131 نفر از آنها به صورت تصادفی به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. برای تهیه اطلاعات مورد نیاز از پرسشنامه 57 سؤالی استاندارد که روایی آن بوسیله ی اساتید مجرب و صاحب نظر و پایایی آن با استفاده از روش آلفای کرونباخ مورد تأیید واقع شده است، استفاده گردیده و جهت تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی و نرم افزارspss و در آمار استنباطی از آزمون پارامتری معادلات رگرسیون برای آزمون فرضیه ها استفاده شده است. یافته های پژوهش در سطح معنی داری صفر عوامل مورد نظر محقق را به غیر از ترکیب اثر متغیرهای توانمندسازی و رضایت شغلی بر رفتار شهروندی سازمانی مؤثر شناخته است. بیشترین تأثیر از بین اثرات استخراج شده، مربوط به اثر توانمندسازی بر بروز رفتار شهروندی سازمانی است.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی ، رضایت شغلی ، رفتار شهروندی سازمانی