انتخاب تامین کننده براساس توانایی آنها در نوآوری سبز با استفاده از روش بهترین و بدترین

نگرانی های زیست محیطی توجهات سازمان های سراسر جهان را به خود جلب کرده است به گونه ای که این سازمان ها برایپذیرفتن عملکردهای سبز در زنجیره تامینشان با فشار روبرو هستند. انتخاب تامین کننده یکی از مهمترین عوامل تعیین کنندهموفقیت در دستیابی به هدف پذیرش عملگردهای سبز است. موضوع زنجیره تامین و مدیریت آن اخیرا توجه مدیران صنعت رابه خود جلب کرده است. در زنجیره تامین به سازمان ها به صورت شبکه ای از شرکت های مختلف نگریسته می شود که باهمکاری هم سعی می کنند ارزش افزوده بیشتری برای مشتریان یا مصرف کنندگان نهایی ایجاد کنند. افزایش ارزش افزوده بهوسیله بالا بردن کیفیت به همراه کاهش دادن هزینه ها امکان پذیر است. سازمان های مختلف برای پاسخگویی به انتظاراتمشتریان نیازمند مواد، تجهیزات، تسهیلات و تامین کنندگانی از سازمان های دیگر هستند و عملکرد یک سازمان به وسیلهفعالیت های سایر سازمان هایی که تشکیل زنجیره تامین آن را می دهند، تحت تاثیر قرار می گیرد. با توجه به اهمیت وجودتامین کنندگان دارای توانایی های سبز هم در ایجاد یکپارچگی در طول زنجیره ارزش و هم در قابلیت ها و هم سو شدن بانگرانی های فزاینده زیست محیطی جهانی در این پژوهش دو فاز روش پژوهی را برای تعیین چارچوب انتخاب تامین کننده ارایهنمودیم. فاز اول شامل تعریف و شناسایی معیارهای انتخاب تامین کننده براساس توانایی آنها در نوآوری سبز است. فاز دوماقدام به وزن دهی معیارها و زیرمعیارهای تعریف شده با استفاده از روش بهترین- بدترین و ترتیب اهمیت آنها را معین کردیم.نتیجه پژوهش نشان داد عاملی که در گزینش تامین کننده براساس توانایی آنها در نوآوری سبز مورد توجه قرار گرفت معیارقابلیت ها و صلاحیت های سبز داشتن است.

کلیدواژه ها:

زنجیره تامین ، نوآوری سبز ، انتخاب تامین کننده ، عدم قطعیت ، متد بهترین- بدترین