بررسی اثر آلانتویین بر مقدار فاکتور PDGF و تعادل پرواکسیدان-آنتی اکسیدانتی بافت مخاطی کولون در مدل حیوانی کولیت

سابقه و هدف: بیماری های التهابی ایدیوپاتیک و مزمن روده از شایع ترین علل ناراحتی های دستگاه گوارش در کشورهای توسعه یافته بوده که شامل: کولیت زخمی و بیماری کرون می باشند. تا کنون درمان دارویی قطعی برای این بیماری معرفی نشده است و با توجه به ماهیت ایمنی این بیماری، درمان در راستای کاهش پاسخ ایمنی و علامتی صورت می گیرد. بر اساس مطالعات انجام شده اثرات مثبت آلانتویین در ترمیم زخم های مخاطی معده و پوست از طریق تحریک ساخت بافت جدید و تقسیم سلولی مشاهده شده است، هدف از این مطالعه بررسی تعیین اثر آلانتویین بر مقدار فاکتور PDGF و تعادل پرواکسیدان-آنتی اکسیدان بافت مخاطی کولون در مدل حیوانی کولیت القاء شده توسط اسید استیک بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مداخله ای– تجربی، 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به چهار گروه: Sham، کنترل منفی، کنترل مثبت و آلانتویین (mg/kg 100 و 50) تقسیم بندی شدند. در همه گروه ها بجز گروه Sham (نرمال سالین تزریق شد) در روز صفر، که از قبل 24 ساعت NPO بودند، بوسیله تجویز 1/5 میلی لیتر اسیداستیک بوسیله لوله پلاستیکی (طول 6 سانتیمتر و قطر 2 میلی متر) از راه رکتال، تحت بیهوشی (کلروفرم)، کولیت القاء شد. پس از آن تجویز داروها و محلول ها از راه تزریق رکتال در گروه های مختلف (با حجم 1 میلی لیتر) شروع شده و با گذشت 5 روز از دوره درمان و 24 ساعت پس از آخرین تجویز، حیوان بیهوش شده و نمونه بافتی روده بزرگ (7 سانتیمتر انتهای روده از فاصله ی 1سانتی متر از مقعد) جهت بررسی سطح بیان PDGF مخاطی به روش وسترن مورد بررسی قرار گرفت. نتایج در هر گروه به صورت میانگین± خطای معیار (SEM) شاخص ها در هر گروه بیان شد. آنالیز واریانس یک طرفه (One-way ANOVA) و بدنبال آن آزمون تعقیبی Tukey s برای مقایسه های چندگانه استفاده شد. در همه تحلیل ها P<0/05 به عنوان تفاوت معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد: در گروه های نحت درمان با آلانتویین (mg/kg 100 و 50)، میزان بیان پروتیین PDGF در مقایسه با گروه های کنترل مثبت (P<0/05) و کنترل منفی (P<0/01) به طور معنی داری افزایش پیدا کرده بود. همچنین بین گروه شم با گروه کنترل منفی تفاوت معنی دار وجود نداشت (0/799 = P) از طرف دیگر در مقایسه وضعیت تعادل پرواکسیدان-آنتی اکسیدانی در بافت کولون گروههای آلانتویین (mg/kg 100) و کنترل مثبت با گروه کنترل منفی تفاوت معنی داری مشاهده شد (P<0/05). همچنین در مقایسه گروه کنترل منفی با گروه شم مشاهده شد که القاء زخم کولون باعث تغییر تعادل پرواکسیدان-آنتی اکسیدانی به نفع عوامل اکسیدان می شود (P<0/01). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد آلانتویین ( در هر دو غلظت mg/kg 100 و 50) با افزایش بیان پروتیین PDGF سطح مخاطی باعث تسریع فرایند بهبودی زخم کولون شد همچنین آلانتویین (mg/kg 100) با تغییر وضعیت تعادل پرواکسیدان-آنتی اکسیدانی بافت مخاط کولون به نفع آنتی اکسیدان باعث کاهش التهاب و تسریع فرایتد بهبودی شد.

کلیدواژه ها:

زخم مخاطی روده ، ترمیم ، اسید استیک