تاثیر الگوی مراقبت مشارکتی بر سلامت روان بیماران تالاسمی ماژور

سابقه و هدف: تالاسمی ماژور تبدیل به یک مشکل سلامت عمومی در سراسر جهان خصوصا کشورهای در حال توسعه و فقیر شده است. بیماری تالاسمی به خوبی مورد توجه متخصصین بهداشتی قرار نگرفته و به نقش آموزشی جامعه و خانواده توجه کافی نشده است. هدف از این مطالعه تعین تاثیر الگوی مراقبت مشارکتی بر سلامت روان بیماران تالاسمی ماژور است. مواد و روش ها: این مطالعه به روش تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون در سال 2016- 2015 در بین بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور شهرستان جیرفت انجام گرفت. در این مطالعه نمونه ها به تعداد 82 نفر بطور تصادفی ساده انتخاب شدند و به صورت تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله (41 نفر) و کنترل (41 نفر) قرار گرفتند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد GHQ-28 در دو مرحله (قبل و بعد از مداخله) در هر دو گروه جمع آوری شد. مداخله بر اساس مراحل مدل مراقبت مشارکتی (انگیزش، اماده سازس، درگیرسازی) به مدت 6 ماه برای گروه مداخله انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS20و آزمون توصیفی، تی زوجی و تی مستقل، کای دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. (P<0/05) به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. یافته ها: یافته ها نشان داد با استفاده از آزمون آماری تی مستقل تفاوت معنی داری بین نمرات سلامت روان و خرده مقیاس های اضطراب، افسردگی، عملکرد اجتماعی و نشانه های جسمی بین دو گروه مداخله و کنترل وجود داشت (P<0/05). میانگین نمره سلامت روان در گروه مداخله بعد از مطالعه (3/06 ± 11/43) نسبت به قبل از مطالعه (7/31± 35/27) به طور معنی داری افزایش یافت (P<0/05). که این افزایش در خرده مقیاس های گروه مداخله نیز به طور معنی داری وجود داشت (P<0/05). نتیجه گیری: در نهایت یافته ها نشان داد مدل مراقبت مشارکتی در بهبود و ارتقاء سلامت روان بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور مفید و موثر است لذا با توجه به اثربخشی این مدل اجرای چنین بر نامه ای را برای بهبود سلامت روان بیماران مبتلا به تالاسمی پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

تالاسمی ماژور ، سلامت روان ، الگوی مراقبت مشارکتی