تولید و ساخت دستگاه کمپوست ساز خانگی

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 3,144

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AMSMED19_072

تاریخ نمایه سازی: 1 دی 1397

چکیده مقاله:

مقدمه: کمپوست یک کود بیوارگانیک است که بسیار نرم، سبک وزن، ترد، تمیز و بی بو بوده و ظاهری شبیه به پودر گرانول قهوه دارد که حاصل از فعالیت میکروارگانیسم در پسماندهای تر می باشد. هدف از طراحی و ساخت این طرح تفکیک در مبدا زباله های تر خانگی می باشد که عمده ترین محل تولید زباله های تر خانگی در آشپزخانه ی هر خانه باوجود پسماندهای غذایی و کاغذی در خانه است. روش اجرا: حذف پسماندهای تر که عمده ترین زباله های آسیب رسان به محیط زیست و از بین بردنشان بسیار هزینه بر بوده توسط این دستگاه که شامل سه قسمت : خردکن،راکتور و محفظه پشته بندی پس از گذشت 2 روز با سیکل پیوسته بدون بو و شیرابه با اضافه نمودن روزانه زباله های تر که شامل : پس مانده های غذا، پس مانده های میوه، سبزیجات و انواعی ازاین دست زباله های خانگی به همراه تکه های چوب و کاغذ ( به جز شیشه، فلز و پلاستیک ) به کود آلی قابل استفاده برای گلدان ها و مزارع باغی و کشاورزی تبدیل می گیرد.با توجه به رفع این معضل زیست محیطی به روش کاملا بی خطر و با تولید فرآورده ای بیولوژیکی و مورد مصرف خانگی و کشاورزی در ابعاد خانگی و ساختمانی ساخت این دستگاه بسیار مفید به فایده خواهد بود. نتایج: کود حاصل از این فرآیند 2 روزه با نتیجه ی قابل توجه : 88 درصد ماده آلی و نسبت 23/5:C/N، ازت کل 2/17 اسیدیته (PH) :6/27 و رطوبت 10 درصد بود که به عنوان کود قابل استفاده مستقیم برای باغات و مراکز تولید قارچ و گلدان ها خواهد بود. از نظر اقتصادی نیز مورد ارزیابی قرار گرفت که ازلحاظ هزینه بهره برداری مقرون به صرفه و ازنظر ابعاد متناسب با فضای ساختمان می باشد. نتیجه گیری: با توجه به بررسی های صورت گرفته و مطالعه بر استانداردها این پژوهش نشان داد که تولید و ساخت دستگاه کمپوست ساز خانگی هم مقرون به صرفه و همچنین بخشی از نارضایتی مردم از بالا بودن آسیب های زیست محیطی و تفکیک زباله در مبدا را برطرف نماید. بنابراین ساخت و تولید این دستگاه می تواند افزایش میزان رضایتمندی مردم، حفظ محیط زیست و تفکیک در مبدا پسماند را در پی داشته باشد.

نویسندگان

رضا صادق نژاد

دانشجوی رشته بهداشت محیط، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری.

محمدعلی ززولی

استاد گروه مهندسی بهداشت محیط، مرکز تحقیقات علوم بهداشتی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران، ساری، ایران.