بررسی میزان آگاهی از احیای قلبی ریوی پایه و عوامل مرتبط با آن در مراجعه کنندگان به بیمارستان 22 بهمن شهرستان مسجدسلیمان در سال 1397

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 506

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AMSMED19_084

تاریخ نمایه سازی: 1 دی 1397

چکیده مقاله:

سابقه و هدف :احیای قلبی ریوی پایه، مجموعه اقداماتی است که بدون نیاز به هیچ وسیله اضافی به منظورحفظ عملکرد دو عضو حیاتی بدن یعنی قلب و ریه انجام می گیرد تا از بروز مرگ مغزی جلوگیری شود. با توجه به اینکه زمان طلایی برای نجات بیمار تنها چند دقیقه است واز آنجاکه بسیاری ازمرگ ها قبل از رسیدن بیمار به مراکز درمانی رخ می دهد، اگر افراد حاضر درصحنه، با اقدامات احیای پایه آشنایی داشته باشند، میتوانند با انجام عملیات احیا، ازمرگ فرد جلوگیری کنند. باتوجه به اهمیت سنجش میزان آگاهی افراد، این مطالعه به منظور تعیین میزان آگاهی ازاحیای قلبی ریوی پایه درمراجعه کنندگان به بیمارستان 22 بهمن شهرستان مسجدسلیماندرسال 1397 انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی برروی مراجعه کنندگان به بیمارستان 77 بهمن شهرستان مسجدسلیمان در سه ماهه اول سال 1397 ، به روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته آگاهی از احیای قلبی ریوی پایه با روایی صوری و پایایی 0/71 بود. معیارورود افراد سنین 15 تا 70 سال و رضایت آگاهانه کتبی بود. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار افزار spss20 و آزمون های آماری t مستقل، آنوا و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد. نتایج: در این مطالعه 169 مراجعه کننده بامیانگین سنی 12/25±34/57 وارد مطالعه گردیدند. از این تعداد 62/1 درصد مرد و بقیه زن، 63/3 درصد متاهل، 36/1 درصد مجرد و 97/6 درصد ساکن شهر بودند. همچنین 39/6 درصد دیپلم و 33/1 درصد زیردیپلم بوده و 8/9 درصد اطلاعات خود درخصوص احیای قلبی ریوی را از دوره های آموزشی بدست آورده بودند. میانگین نمره آگاهی این افراد 2/69 ± 4/12 بوده که بیانگرآگاهی ضعیف درخصوص احیا می باشد. 68/6 درصد افراد آگاهی ضعیف و 98/8 درصد آگاهی ضعیف و متوسط داشتند. افراد باسطح تحصیلات بالاتر و افرادی که درطی دوران تحصیل دراین خصوص اطلاعات بدست آورده بودند بصورت آماری معناداری آگاهی مطلوب تری نسبت به سایرین داشتند (P<0/05). بین سن ومیزان آگاهی درخصوص احیا همبستگی منفی و غیرمعنادار آماری مشاهده شد (P=0/35؛ r=-0/07). نتیجه گیری: نتایج نشان داد سطح آگاهی مراجعین ازاحیای قلبی ریوی ضعیف بوده ومی بایست در برنامه های کلان شبکه بهداشت و سیستم بهداشت و درمان به افزایش آگاهی این اقشارتوجه ویژه گردد. همچنین استفاده ازراهکارهایی نظیراستفاده از کلاس ها و ابزارهای نوین آموزشی می تواند بسیارموثر بوده و سطح آگاهی این افراد را ارتقادهد. همچنین پیشنهاد می گردد این مطالعه درمراجعین مراکز بهداشتی نیز صورت گرفته وسایر عوامل مرتبط نیز بررسی شوند.

نویسندگان

مایده محبی فر

دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، مجتمع آموزش عالی سلامت مسجدسلیمان، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران

سید احمد موسوی

دکترای مدیریت خدمات بهداشت ودرمانی، شبکه بهداشت و درمان مسجدسلیمان، مسجد سلیمان، ایران

یعقوب مدملی

مربی بالینی پرستاری، مجتمع آموزش عالی سلامت مسجدسلیمان، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران