بررسی ارتباط هوش معنوی و تاب آوری با خودکارآمدی عملکرد بالینی پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهرستان شوشتر در سال 1397

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 498

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AMSMED19_115

تاریخ نمایه سازی: 1 دی 1397

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: خودکارآمدی، اصلی ترین عامل در بروز رفتار و عملکرد افراد است. هوش معنوی و تاب آوری نیز به عنوان زیربنای باورهای فرد، باعث اثرگذاری بر عملکرد، سازگاری و تطابق بهتر در مواجهه با مشکلات می شود. لذا این پژوهش با هدف تعیین ارتباط هوش معنوی و تاب آوری با خودکارآمدی عملکرد بالینی پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهرستان شوشتر در سال 1397 انجام گردید. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی–همبستگی در سال 1397 بر روی 122 پرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی دانشکده علوم پزشکی شوشتر انجام شد که روش نمونه گیری افراد به صورت در دسترس بود. معیار ورود به پژوهش تمایل آگاهانه برای شرکت در پژوهش و معیار خروج نیز تکمیل ناقص پرسشنامه ها تعیین گردید. جهت جمع آوری داده ها از فرم اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس استاندارد هوش معنوی کینگ (SISRI) و پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی عملکرد بالینی چراغی و همکاران استفاده شد. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون های استنباطی در نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. همچنین میزان P کمتر از 0/05 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین سنی افراد شرکت کننده در پژوهش 4/7±31/93 بدست آمد که 87 نفر از افراد (71/3 درصد) زن و 63 نفر (51/6 درصد) متاهل بودند. از این تعداد، 52 نفر (42/6 درصد) سابقه کاری زیر 5 سال داشتند و 78 نفر (63/9درصد) داری مدرک کارشناسی بودند. علاوه بر این، میانگین نمره هوش معنوی (10/17±56/72)، تاب آوری (10/54±48/81) و خودکارآمدی عملکرد بالینی (15/66±129/56) به ترتیب بیانگر هوش معنوی قوی، تاب آوری کم و سطح پایینی از خودکارآمدی عملکرد بالینی بود. مطابق با تحلیل های آماری، ارتباط آماری مثبت و معنی داری بین خودکارآمدی عملکرد بالینی با هوش معنوی (0/001=P) و تاب آوری (0/001=P) مشاهده شد. بین سن و متغیرهای هوش معنوی (0/01=P)، تاب آوری (0/01=P) و خودکارآمدی عملکرد بالینی (0/001=P) ارتباط آماری مثبت و معنی داری وجود داشت. علاوه بر این، بین جنسیت و تاب آوری ارتباط آمای مثبت و معنی داری مشاهده شد (0/02=P). همچنین ارتباط آماری مثبت و معنی داری بین بخش محل خدمت پرستاران با تاب آوری (0/016=P) و خودکارآمدی عملکرد بالینی (0/013=P) یافت شد. نتیجه گیری: با توجه به اهمیت خودکارآمدی عملکرد بالینی پرستاران در تامین سلامت مددجویان و با توجه به ارتباط معنادار هوش معنوی و تاب آوری با خودکارآمدی عملکرد بالینی، می توان با طراحی برنامه های آموزشی و باز آموزی در زمینه هوش معنوی و تاب آوری گام مهمی جهت ارتقاء خودکارآمدی عملکرد بالینی پرستاران انجام داد.

نویسندگان

علی حاتمی

دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران.

اکرم همتی پور

کارشناس ارشد پرستاری، گروه پرستاری، دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران.

اعظم جهانگیری مهر

کارشناس ارشد آمار زیستی، گروه بهداشت، دانشکده علوم پزشکی شوشتر، شوشتر، ایران.