بررسی اثر فینگولیمود بر ترمیم میلین و فعالیت آستروسیت در مدل دمیلیناسیون موضعی کیاسمای بینایی

سابقه و هدف: مالتیپل اسکلروزیس یک نقص نوروژنیک سیستم ایمنی است که در 70 درصد افراد مبتلا، اختلال بینایی یکی از اولین نشانه های بروز این بیماری است. در مطالعه حاضر اثر تجویز خوراکی فینگولیمود بر ترمیم میلین و فعال سازی آستروسیت ها در مدل دمیلیناسیون القایی کیاسمای بینایی بوسیله لیزولستین بررسی گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه 54 رت نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 6 گروه تقسیم شدند. دمیلیناسیون موضعی به وسیله تزریق LPC 1% (μl 2) به کیاسمای بینایی حیوانات در گروه های بیمار و درمان ایجاد گردید و گروه شاهد دوز مشابه سالین را دریافت نمود. فینگولیمود با دوز خوراکی (0.3 mg/kg) به مدت یک یا دو هفته بعد از ایجاد دمیلیناسیون به گروه درمان داده شد. ثبت پتانسیل الکتریکی بینایی (VEP) در روز صفر، 7 و 14 روز بعد از ایجاد دمیلیناسیون به منظور بررسی مسیر بینایی انجام گردید. رنگ آمیزی اختصاصی میلین و ایمونوفلورسنت علیه آنتی بادی های GFAP, Iba1 به عنوان مارکر های فعالیت گلیالی و PLP به عنوان مارکر میلین بالغ انجام شد. همچنین بیان ژن های پروتیین پیش ساز الیگودندروسیتی ( (Olig2و ژن رونویسی هیستون داستیلاز 1 با روش Real-time PCRبررسی گردید. یافته ها: داده های الکتروفیزیولوژیک نشان داد که فینگولیمود به طور قابل توجهی میزان تاخیر امواج P1-N1 را کاهش داد. فینگولیمود موجب کاهش بیان GFAP, Iba1 در کیاسمای بینایی گردید. همچنین فینگولیمود موجب افزایش بیان مارکر میلین بالغ PLP در گروه درمان گردید. آنالیز کمی بیان ژن های Olig2 و HDAC1 تفاوت معناداری را در گروه درمان در مقایسه با گروه بیمار نشان می دهد. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان می دهد که استفاده از فینگولیمود به طور موثری موجب افزایش ترمیم میلین و کاهش التهاب در کیاسمای بینایی می گردد.

کلیدواژه ها:

فینگولیمود ، لیزولستین ، کیاسمای بینایی ، ثبت پتانسیل الکتریکی