بررسی آگاهی دانشجویان دندانپزشکی درخصوص پیشگیری، تشخیص زود هنگام و ارجاع بیماران مبتلا به سرطان دهان تبریز 1397

سابقه و هدف: سرطان دهان یازدهمین سرطان شایع در جهان است که سالانه بیش از 5000 نفر در سراسر جهان به خاطر این بیماری می میرند. سطح آگاهی پایین دندانپزشکان منجر به عدم تشخیص به موقع سرطان دهان می شود در حالی که تحقیقات نشان داده اند که تشخیص زود هنگام سرطان دهان نقش بسیارمهمی در بهبود بیماران دارد. جست و جوی انجام شده در منابع اطلاعاتی نشان داد تا کنون مطالعات محدودی در خصوص آگاهی دندانپزشکان و دانشجویان دندانپزشکی در این زمینه انجام پذیرفته است. بنابراین هدف از مطالعه حاضر ارزیابی آگاهی دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی و آزاد اسلامی واحد تبریز درخصوص پیشگیری،تشخیص زودهنگام وارجاع بیماران مبتلا به سرطان دهان در سال 1397 می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1397 در بین دانشجویان دندانپزشکی سال سه تا سال ششم دانشگاه علوم پزشکی و آزاد اسلامی تبریز و بر اساس خوداظهاری دانشجویان انجام پذیرفت. حجم نمونه با فرمول کوکران محاسبه شد که تعداد 153 دانشجو به طور تصادفی و طبقه ای انتخاب و وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد Carter جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون کای دو تجزیه و تحلیل شدند. مقدار P کمتر از 0/05 معنی دار تلقی شد. یافته ها: 94 نفر(61/4 درصد) از دانشجویان زن و مابقی مرد بودند.80/4 درصد از دانشجویان درطی معاینات کلینیکی معمولا مخاط دهان را هم بررسی می کردند. 83/7 درصد از آنها اظهار داشتند که پس از فارغ التحصیلی به بیمارانشان در خصوص عوامل خطر ایجاد کننده سرطان دهان هشدار می دهند. فقط 51 درصد از دانشجویان فرصت معاینه بیمار با ضایعات دهانی را داشته اند. 67/1 درصد از آنها اظهار داشتند که اطلاعات کافی برای جلوگیری از سرطان دهان را ندارند و 91/5 درصد از آن ها مایل به کسب اطلاعات بیشتر در رابطه با سرطان دهان بودند. وقتی از شرکت کنندگان راجع به آگاهی آنان نسبت به تظاهرات کلینیکی سرطان دهان پرسیده شد، 5/6 درصد آگاهی بسیار خوب، 23/5 درصد آگاهی خوب، 38/6 درصد آگاهی کافی و 31/4 درصد آگاهی بسیار کم اظهار نمودند. به طور متوسط 85 درصد از دانشجویان اظهار داشتند که بیمار مبتلا به سرطان دهان باید به دندان پزشک مراجعه کند و مابقی مراجعه به پزشک را توصیه نمودند. 26/8 درصد از دانشجویان سیگار، 5/2 درصد سیستم ایمنی، 8/5 درصد ژنتیک، 3/3 در صد الکل، 1/3 درصد اشعه UV و 54/9 درصد همه موارد را به عنوان ریسک فاکتور سرطان دهان معرفی نمودند. در پاسخ به سوال هنگامی که فارغ التحصیل شدید اگر به یک بدخیمی دهان مشکوک شدید بیمار خود را به کجا ارجاع می دهید 77/6 درصد ترجیح میدادند این افراد را به دندانپزشک متخصص تشخیص بیماری های دهان ارجاع دهند. بیشتر دانشجویان(27/5 درصد) زخم بیش از دو هفته با حاشیه نامنظم را در ارتباط با سرطان دهان می دانستند. نتیجه گیری: آگاهی دانشجویان در خصوص تظاهرات کلینیکی سرطان، ریسک فاکتورها و نحوه ارجاع بیماران در سطح پایین ارزیابی شد. بیشتر دانشجویان اظهار داشتند که اطلاعات کافی برای پیشگیری از سرطان دهان ندارند و نیازمند کسب اطلاعات بیشتر هستند.

کلیدواژه ها:

آگاهی ، پیشگیری ، دانشجویان دندانپزشکی ، سرطان دهان