بررسی میزان شیوع پای دیابتی در طول 5 سال در استان یزد

سابقه و هدف: دیابت شیرین یکی از شایع ترین بیماری های متابولیک است که با عوارض زیادی همراه است. پای دیابتی یکی از مهمترین عارضه های مهم این بیماری است که حدود 10 الی 25 درصد افراد دیابتی دچار آن می شوند. با توجه به اینکه بیماری دیابت یک بیماری شایع و رو به افزایش است و عوارض خطرناک و ناتوان کننده ای دارد که یکی از مهم ترین آنها زخم پای دیابتی و آمپوتاسیون است،ما در این مطالعه برآن شدیم تا میزان آمپوتاسیون را در طول مدت بیماری دیابت در 5سال گذشته بسنجیم. مواد و روش ها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی-مقطعی از نوع گذشته نگر بود. جامعه مورد بررسی، تعداد 165 بیمار مبتلا به پای دیابتی بستری شده در بیمارستان شهید صدوقی یزد در سال های 1388-1393 بود. با بررسی پرونده های بیماران، اطلاعات مورد نظر شامل سن، جنس، طول مدت دیابت، تاریخچه مصرف سیگار، مدت زمان ابتلا و سطح قند خون استخراج شد. داده ها پس از جمع آوری وارد نرم افزار SPSS ورژن 18 شده و با استفاده از آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که میانگین سن شرکت کنندگان در مطالعه 13/36±61/78 و میانگین طول ابتلا به دیابت در بیماران، 8/7±13/89 بود. از 165 بیمار مورد بررسی، 54 نفر(32/7%) زن و 111 نفر(67/3%) مرد بودند. بیشترین میزان فراوانی شیوع پای دیابتی مربوط به سال 1392 بود و 47 نفر از بیماران(28/5%) در بازه سنی 60-70 سال بودند. از 164 بیمار مورد بررسی، 59 نفر(36%) دچار آمپوتاسیون شده بودند. بین فراوانی آمپوتاسیون بر حسب نوع درمان و فراوانی طول مدت ابتلا به دیابت بر حسب نوع درمان رابطه آماری معناداری یافت شد( P <0/05). نتیجه گیری: با توجه به اینکه زخم پای دیابتی از جمله عوارض قابل پیشگیری دیابت است، می توان با ارایه برنامه های آموزشی به بیماران مبتلا به دیابت، میزان شیوع زخم پای دیابتی و میزان آمپوتاسیون را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

پای دیابتی ، شیوع ، آمپوتاسیون