بررسی تاثیر آمینوفیلین وریدی بر ساعات اول عمر در پیشگیری از بروز اختلال عملکرد کلیه در نوزادان با آسفیکسی بستری در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان های علی اصغر (ص) و شهید اکبرآبادی از تیرماه 1395 تا خرداد 1396

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 538

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AMSMED19_243

تاریخ نمایه سازی: 1 دی 1397

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: کمبود اکسیژن منجر به آسفیکسی پری ناتال(Prenatal) می شود که می تواند هیپوکسی و هیپرکاپنی پیش رونده بدهد و ابتدا بافت های محیطی (عضله و قلب)، سپس بافت مغزی و بعد از مغز کلیه را درگیر کند که در این بافت ها گلیکولیز بی هوازی رخ می دهد. با توجه به وجود نظرات متفاوت متعدد بر سر اثرات آمینوفیلین در عملکرد کلیه نوزادان با آسفیکسی شدید پری ناتال قصد داریم در یک کارآزمایی های بالینی اثرات آمینوفیلین در کاهش اختلال عملکرد کلیه در نوزادان با آسفیکسی شدید پری ناتال را در مقایسه با نوزادانی که از این دارو استفاده نمی کنند، بررسی نماییم. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی با کد اخلاق IR.IUMS.REC 1395/8821215173، از تیرماه 1395 تا خرداد 1396 در بیمارستان علی اصغر(ص) و شهید اکبرآبادی 50 نوزاد با آسفیکسی متوسط و شدید زایمانی به صورت تصادفی در دوگروه 25 نفری قرار گرفتند. گروه درمان یک دوز واحد آمینوفیلین 5mg/kg وریدی آهسته طی 5 دقیقه دریافت کردند و گروه کنترل2cc سرم قندی 10% وریدی مثل گروه قبلی به عنوان دارونما دریافت کردند و از نظر شاخص های عملکرد کلیوی، الکترولیت ها و عوارض آسفیکسی بررسی شدند. این مطالعه به صورت دوسوکور بوده و دارو با رضایت آگاهانه ولی بیمار تجویز شد. تمامی اطلاعات درچک لیست تهیه شده ثبت و وارد نرم افزار آماری SPSS v.22 شد. از تست هایt test، Mann-Whitneyوchi-square test و آماره های توصیفی میانگین و انحراف استاندارد(mean ± SD) استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه 50 نوزاد حضور داشتند که 31 نوزاد (62%) پسر و 19 نوزاد (38%) دختر بودند. از 50 نوزاد مورد بررسی 27 نوزاد (54%) با آسفیکسی متوسط پری ناتال و 23 نوزاد (46%) با آسفیکسی شدید متولد شده اند. پس از تجویز میانگین سطح کراتینین خون0/27± 0/97 mg/dl، میانگین میزان BUN خون 7/3± 16/3mg/dl و میانگین میزان GFR نیز 0/78± 19/2L/min/mمی باشد. میانگین Cr(02/0 p=)GFR (009/0 p=)، سدیم ( p=0/002) پتاسیم ( p=0/04) و حجم ادرار (p= 0/001 )روز سوم تولد نوزادان در دو گروه تحت درمان با آمینوفیلین وریدی و گروه تحت درمان با دارونما اختلاف معنادار آماری دارد. ولی میانگین GFR( p=0/3) و کلسیم سرم ( p=0/43) در دو گروه مورد مطالعه اختلاف معنادار آماری ندارد. از نظر آماری ارتباط معناداری بین نژاد و شدت آسفیکسی نوزادان وجود دارد ( 0/01 = p) . اما بین مداخله و عوارض آسفیکسی نوزادان ارتباط معناداری وجود ندارد( =0/81 p) . نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه میزان کراتینین و GFR نوزادان تحت درمان با یک دوز واحد آمینوفیلین وریدی نسبت به گروه دریافت کننده دارونما اختلاف معناداری داشته و نشان از بهبود عملکرد کلیوی پس از دریافت آمینوفیلین وریدی در گروه مداخله دارد. علاوه بر این حجم ادرار روز سوم نوزادان تحت درمان با آمینوفیلین نیز نسبت به گروه کنترل به طور معناداری افزایش یافته است.

نویسندگان

زینب ابراهیمی

کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران.

نسرین خالصی

مرکز تحقیقات و درمان اطفال بیمارستان عمومی حضرت علی اصغر (ع)، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران.

جواد بلاسی

کمیته تحقیقات دانشجویی دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران.

سیده شقایق حشمت دهکردی

مرکز تحقیقات و درمان اطفال بیمارستان عمومی حضرت علی اصغر (ع)، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران.