بررسی بار کاری پرستاران بخش های اورژانس بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی قم (1396)

سابقه و هدف: پرستاران به عنوان بزرگ ترین گروه ارایه کننده خدمات در سیستم بهداشتی درمانی، دارای نیروی بالقوه و قابل توجهی برای اثرگذاری بر کیفیت ارایه مراقبت های بهداشتی درمانی هستند و ارایه خدمات مطلوب یک نظام بهداشتی درمانی وابسته به کارایی نیروهای انسانی همچون پرستاران است. به منظور اندازه گیری کارایی پرستاران، لازم است که میزان بار کاری آن ها سنجیده شود. در میان بخش های بیمارستانی بخش اورژانس به علت اینکه خط مقدم بیمارستان محسوب می شود دارای اهمیت زیادی است. این مطالعه با هدف بررسی بار کاری پرستاران بخش های اورژانس بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی قم در سال 1396 انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی و مقطعی، با شرکت 150 پرستار شاغل در بخش اورژانس به روش نمونه گیری سرشماری انجام شد. از پرسشنامه بار کاری NASA-TLX برای سنجش بار کاری پرستاران استفاده شد. با نرم افزار SPSS,v.20 و انجام آزمون های آماری (تی مستقل، آنوا و پیرسون و رگرسیون) داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. سطح معنی داری در کلیه آزمون ها 0/05> p در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین بار کاری پرستاران 63/99 و بالا بود. میانگین تمام حیطه های شاخص بار کاری NASA-TLX نیز بالا بود. عواملی مانند سن، سابقه کلی کار، سابقه کار در بخش اورژانس، شیفت کاری، سطح تحصیلات پرستار و نسبت پرستار به بیمار ارتباط معنی داری بر بار کاری پرستاران داشت. نتیجه گیری: بار کاری پرستاران بخش های اورژانس بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی قم بالا می باشد. بالا بودن بار کاری می تواند بر کیفیت ارایه مراقبت توسط پرستاران موثر باشد لذا توجه مدیران پرستاری به این یافته و برنامه ریزی برای کاهش بار کاری پرستاران در بخش های پر اهمیت اورژانس می تواند بر بهبود و ارتقاء ارایه خدمات در این بخش ها موثر باشد.

کلیدواژه ها:

بار کاری ، اورژانس ، پرستاران