تضاد و سبک های مدیریت آن در پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کردستان

سابقه و هدف: یکی از فراگیر ترین و مهم ترین پدیده های موجود در محیط کار تضاد بوده که می تواند بر جنبه های مختلف کاری و کیفیت خدمات ارایه شده تاثیر گذار باشد. پرستاری بر اساس روابط و همکاری با مددجویان و سایر اعضای تیم بهداشتی استوار بوده لذا روابط بین فردی می تواند به سمت تضاد پیش برود. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان تضاد شغلی و سبک های مدیریت آن در پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کردستان انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر به روش توصیفی تحلیلی مقطعی بر روی 423 پرستار شاغل در بخش های مختلف بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی کردستان، ایران انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه سه قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه تضاد شغل دوبرین و پرسشنامه مدیریت تضاد پوتنام و یلسون بود که به صورت خود گزارش دهی تکمیل گردید. داده های بدست آمده با نرم افزارSPSS ورژن 16 با استفاده از آمار توصیفی و تست های آماری کای دو و آنووا، تی تست و ضریب همبستگی اسپیرمن تحلیل شد. یافته ها: نتایج بدست آمده نشان داد که 77/8% واحدهای مورد پژوهش محیط کاری خود را با تضاد متوسط و 16/5% محیط کاری خود را پرتضاد می دانستند. پرستاران به ترتیب از سبکهای کنترل تضاد(1/07±4/1)، عدم مقابله با تضاد(0/85±3/78) و بعد از سبک حل گرایی(0/82±2/27) در برخورد با تضاد استفاده می کردند. بین سطح تضاد و استفاده از سبک کنترل(0/017=P) و بین سطح تضاد و استفاده از سبک عدم مقابله (0/0001=P) رابطه معنی دار آماری وجود داشت. نتیجه گیری: مسیولین و مدیران پرستاری می بایست عوامل موثر بر تضاد را مشخص و تا حد ممکن در جهت کاهش سطح تضاد در محیط کاری پرستاران گام بردارند. آشنایی هرچه بیشتر پرستاران با سبک های مختلف مقابله با تضاد جهت رویارویی موثر با این پدیده ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

تضاد ، راهکارهای مقابله ، پرستار