بررسی اثر لوتیولین بر IL-1β و TNF-α در التهاب القا شده با لیپوپلی ساکارید در موش های صحرایی نر

سابقه و هدف: مصرف فلاونوییدهای گیاهی به جای داروهای شیمیایی در سال های اخیر به دلیل عارضه جانبی کمتر و مقرون به صرفه بودن در گیاهان افزایش یافته است. در این تحقیق اثر تزریق لوتیولین بر التهاب القا شده با لیپوپلی ساکارید در موش های صحرایی نر با سنجش فاکتورهای پیش التهابی IL-1β وTNF- α مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: 90 سر موش صحرایی نر با وزن 200-180 گرم نژاد ویستار انتخاب و به گروه های کنترل، شم (حلال)، کنترل مثبت (دگزامتازونmg/kg.ip 15) و سه گروه تجربی که دوزهای 15/5 و 30 میلی گرم برکیلوگرم لوتیولین را به صورت درون صفاقی دریافت کردند تقسیم شدند. نیم ساعت بعد از تزریق یکی از این ترکیبات، لیپوپلی ساکارید (30 میکروگرم برکیلوگرم/ داخل صفاقی) تزریق شد. سپس در بازه های زمانی 12/4 و 24 ساعت بعد موش ها بیهوش و از آنها خونگیری به عمل آمد. سرم نمونه ها از طریق سانتریفیوژ جدا و به میکروتیوب ها منتقل و در دمای 80- درجه سانتیگراد نگهداری شد. اندازه گیریIL-1β و TNF-α به روش ELISA انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS مورد آنالیز آماری قرار گرفت.یافته ها: پیش تزریق با لوتیولین در تمامی دوزهای بکار رفته (5، 15 و 30 میلی گرم برکیلوگرم) موجب کاهش IL-1β در زمان های 4 و12 ساعت پس ازتزریق LPS و TNF-α سرم در بازه های زمانی 12 و 24 ساعت پس از تزریق LPS نسبت به گروه کنترل شد. تزریق دگزامتازون در هر سه بازه زمانی موجب کاهش معنی دار IL-1β و TNF-α در مقایسه با گروه کنترل شد. نتیجه گیری: لوتیولین موجب کاهش قابل توجه IL-1β و TNF-α سرم هنگام القا التهاب حاد می شود و این اثر آن به اثر دگزامتازون به عنوان یک داروی ضد التهابی استروییدی نزدیک است.

کلیدواژه ها:

inflammation ، luteolin ، Dexametasone ، IL-1β ، TNF-α