عوامل موثر بر ارتباط پرستار و بیمار از دیدگاه پرستاران

سابقه و هدف: برقراری ارتباط موثر با بیماران یکی از ویژگی های اساسی مراقبت پرستاری است. اجرای صحیح مداخلات پرستاری مستلزم برقراری ارتباط موثر میان پرستار و بیمار است؛ این در حالیست که اکثر مطالعات نشان می دهد علت عمده اکثر نارضایتی ها و تخلف های محیط بهداشتی درمانی عدم وجود ارتباط موثر با بیمار است. هدف از این پژوهش تعیین عوامل و موانع برقراری ارتباط موثر پرستار با بیمار از دیدگاه پرستاران است. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه ی توصیفی مقطعی است که در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی کاشان بر روی 250نفر از پرستاران که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده بودند انجام شد. داده ها از طریق تکمیل پرسشنامه 30سوالی روایی شده در 4 حیطه ویژگی های شغلی، عوامل فردی و اجتماعی، شرایط بالینی بیمار و عوامل محیطی بر مبنای مقیاس لیکرت 5 گزینه ای گردآوری شدند. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده ازنرم افزار spss16 ضمن استفاده ازآمار استنباطی (آزمون های ناپارامتری کولموگراف، من ویتنی و همبستگی اسپیرمن) و آمار توصیفی (درصد، فراوانی، میانگین و انحراف معیار) انجام شد.یافته ها: بیشترین مانع برقرای ارتباط موثر پرستاران با بیماران در حیطه شرایط بالینی بیماران 0/89±3/07 مشخص شد. عوامل فردی و اجتماعی، شغلی و عوامل محیطی به ترتیب موانع ارتباطی بودند که پرستاران به آن ها تاکید بیشتری داشتند. در این مطالعه ارتباط معناداری میان ویژگی های دموگرافیک پرستاران با نمره کل هرحیطه از عوامل وجود نداشت. نتیجه گیری: شناخت موانع ارتباط پرستاران با بیماران این امکان را فراهم می کند که مسیر اقدامات برای برطرف کردن این موانع روشن شود؛ لذا باتوجه به ان که در این مطالعه پرستاران عمده عواملی را که به عنوان موانع ارتباط بیمار با پرستار ذکر کردند از دسته عوامل شغلی مرتبط با محیط کار آن ها بوده است بنابرین انتظار می رود برنامه ریزان در راستای برطرف کردن موانع ارتباطی تصمیم گیری و اولویت بندی نمایند.

کلیدواژه ها:

ارتباط ، موانع ، پرستار ، بیمار