بررسی ارتباط نمایه توده بدن و دور کمر با زیست نشانگرهای متابولیسم استخوان در سالخوردگان ساکن شهر تهران

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 400

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AMSMED19_378

تاریخ نمایه سازی: 1 دی 1397

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: با توجه به مغایر بودن نتایج مطالعات در مورد ارتباط بین افزایش نمایه توده بدن و دور کمر بر روی استخوان، هدف در این مطالعه بررسی ارتباط نمایه توده بدن و دور کمر با زیست نشانگرهای متابولیسم استخوان شامل استیوکلسین، CTX-I(C-terminal telopeptide of type 1 collagen)، 25 هیدروکسی ویتامینD، پاراتورمون و (high-sensitivity C-reactive protein)hs-CRP در سالخوردگان شهر تهران است. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 178 سالخورده بالای 60 سال مراجعه کننده به خانه های سلامت مناطق 5 گانه شهر تهران انجام شد. اطلاعات شامل ویژگی های جمعیت شناختی و تن سنجی از افراد واجد شرایط جمع آوری شد. سپس آزمایش های بیوشیمیایی شامل استیوکلسین، CTX- I، 25 هیدروکسی ویتامینD، پاراتورمون و hs-انجام شد. از آزمون همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی و آنالیز کوواریانس نیز برای تعیین ارتباط نمایه توده بدن و دور کمر با استیوکلسین CTX- I، 25هیدروکسی ویتامینD، پاراتورمونو hs-CRP در سالخوردگان ساکن شهر تهران استفاده شد. یافته ها: مطالعه مقطعی حاضر نشان داد که با افزایش نمایه توده بدن در سالمندان غلظت استیوکلسین سرم (p=0/027؛ 0/178- = بتا) به طور معنا داری از نظر آماری کاهش می یابد و افزایش نمایه توده بدن و دور کمر سبب افزایش معنی داری در غلظت hs-CRP (به ترتیب0/268- = بتا و 0/211- = بتا) و پاراتورمون (به ترتیب0/184- = بتا و 0/205- = بتا) سرم می شود (p˂0/05). غلظت سرمی 25 هیدروکسی ویتامینD و CTX- I ادرار ارتباط معنا داری با نمایه توده بدن ودورکمر نداشت. در بین سهک های نمایه توده تنها متغیر استیوکلسین بعد از تعدیل کردن مخدوشگرها از نظر آماری تفاوت معنی داری داشت (0/040=p)، به نحوی که میانگین غلظت سرمی استیوکلسین در افراد فربه پایین تر از افراد با وزن مطلوب و پروزن بود. سایر زیست نشانگرهای متابولیسم استخوان، تفاوت معنا داری از نظر آماری در بین سهک های نمایه توده بدن و دور کمر نداشتند. نتیجه گیری: مطالعه مقطعی حاضر نشان داد که چاقی یک عامل نامطلوب در استخوان در ارتباط با کاهش دادن استیوکلسین سرم و افزایش دادن hs-CRP و PTH است، که به تجزیه ای استخوان کمک می کند. برای تایید این یافته ها مطالعات بیشتری با طراحی آینده نگر مورد نیاز هستند.

نویسندگان

حامد کرد ورکانه

مرکز پژوهش های دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.

سکینه شب بیدار

دانشیار، مرکز پژوهش های دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.