مقایسه تاثیر پیگیری تلفنی (تله نرسینگ) و حضوری یک برنامه آموزشی بر احساس تنهایی سالمندان تحت پوشش مراکز سلامت جامعه شهر اهواز سال 1395

سابقه و هدف: با افزایش جمعیت سالمندان، موضوع مهم احساس تنهایی که تاثیر گذار بر وضعیت سلامتی و کیفیت زندگی سالمندان است نیازمند توجه ویژه می باشد همچنین با توجه نقش پیگیری با هدف برقراری و ایجادیک رابطه مراقبتی مستمر و پویا جهت افزایش آگاهی و تقویت عملکرد سالمندان، این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر پیگیری تلفنی (تله نرسینگ) و حضوری یک برنامه آموزشی بر احساس تنهایی سالمندان تحت پوشش مراکز سلامت جامعه شهر اهواز انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی می باشد که بر روی 60 نفر از سالمندان (60 – 75) سال مراجعه کننده به مراکز سلامت جامعه شهر اهواز که به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب شده بودند صورت گرفت. برای کلیه سالمندان یک برنامه آموزش به مدت سه هفته ( 3 جلسه) برگذار گردید، سپس برای گروه پیگیری تلفنی 6 نوبت پیگری و برای گروه پیگیری حضوری 2 نوبت پیگیری در طی دو ماه انجام شد. داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه های دموگرافیک، آزمون کوتاه وضعیت شناختی و مقیاس تجدید نظر شده احساس تنهایی راسل جمع آوری شد. داده های به دست آمده نرم افزار SPSS نسخه 20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. مقادیر P کمتر از 0/05 معنی دار لحاظ گردید. یافته ها: میانگین نمره احساس تنهایی در گروه پیگیری تلفنی در قبل و بعد از مداخله به ترتیب 38/03، 34/2 و در گروه پیگیر حضوری قبل و بعد از مداخله 35/9، 32/6 بود. که نشان دهنده کاهش احساس تنهایی در هر دو گروه می باشد. احساس تنهایی در گروه پیگری تلفنی نسبت به قبل از مداخله کاهش یافته اما در گروه پیگیری حضوری تفاوت معنی داری نسبت به قبل از مداخله مشاهده نشد. نتیجه گیری: هر دو روش پیگیری تلفنی و حضوری برکاهش احساس تنهایی سالمندان موثر بود، لذا هر دو روش پیگیری برای مداخلات مرتبط با سالمندان پیشنهاد می گردد.

کلیدواژه ها:

سالمندان ، احساس تنهایی ، پیگیری حضوری ، پیگیری تلفنی (تله نرسینگ)