ارتباط بقای سه ماهه بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد در دو گروه مصرف کننده اپیوئید و غیر مصرف کننده آن

انفارکتوس حاد قلبی یکی از دلایل اصلی مرگ و میر در ایران است. با تغییر سبک زندگی و نیز عوامل اجتماعی-اقتصادی، عوامل خطر بیماری قلبی عروقی در حال افزایش است. به استثنای عوامل شناخته شده مختلفی که بر بقای کوتاه مدت و بلند مدت بیماران مبتلا به حمله قلبی تاثیر می گذارند، عوامل دیگری نیز وجود دارد که به عنوان عامل پیش آگهی در بقاء بیماران تعیین نشده اند. این عوامل شامل استفاده از مواد مخدر در میان بیماران است. مصرف مواد مخدر ممکن است با افزایش خطر ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی همراه باشد. این مطالعه با هدف بررسی رابطه بین بقای بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد قلب و مصرف اپیوئیدها مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها:این مطالعه کوهورت روی 150 بیمار مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی که از ژوئن تا سپتامبر 2018 در بیمارانی که در بیمارستانهای سینا و حضرت رسول اکرم بستری شده بودند، انجام شد. بیمارانی که در بخش اورژانس فوت کرده بودند از این مطالعه حذف شدند. تمام بیماران به دو گروه مصرف کننده یا غیر مصرف کننده تقسیم شدند که بر اساس مصرف گذشته و حال بوده است. وضعیت بیماران طی سه ماه پس از بستری و علائم بالینی آنها ثبت شد. تمام داده ها در چک لیست جمع آوری شد. اطلاعات با استفاده از نرم افزار آماری SPSS v.24 آزمون Chi-square، آزمون دقیق فیشر، آزمون t مستقل، رگرسیون لجستیک و آزمون Log-rank مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های کمی به عنوان میانگین و انحراف استاندارد گزارش شده است. این مطالعه توسط کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی ایران تصویب شد. یافته ها:150 بیمار در این مطالعه گنجانده شدند، 67 نفر مصرف کننده و 83 نفر به عنوان غیر مصرف کننده مواد مخدر بودند. میانگین سن مصرف کنندگان و غیر مصرف کننده ها به ترتیب 61.3 13.23 و 61.5 6.12 بود. شایع ترین نشانه های این بیماری درد قفسه سینه و تنگی نفس بوده است. هر دو گروه دارای پس زمینه یکسان دیابت، هیپرلیپیدمی و بیماری قلبی ایسکمیک بودند .(P> 0.05) فشار خون بالا در افرادی که مصرف کننده بودند، به طور قابل توجهی پایین تر بود .(P = 0.035) مقایسه نمره درد بین دو گروه نشان داد که نمره درد در زمان بستری در دو گروه مشابه بود .(p = 0.339) میزان بقاء هر دو گروه بعد از یک ماه بیش از 97 بود که بین دو گروه معنی دار نبود .(p = 0/597 ) اگر چه میزان بقاء گروه مصرف کننده پس از دو ماه بستری شدن، بیشتر از گروه غیر مصرف کننده بود، اما این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار نبود .(p = 0/30) بقای 3 ماه برای مصرف کنندگان نیز کمی بیشتر از غیر مصرف کنندگان 94.1) در مقابل ( 91.3 بود، اما این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود .(p = 0.30) نتیجه گیری: استفاده از مواد مخدر در طول یک، دو یا سه ماه پس از انفاکتوس حاد قلبی اثر معنی داری بر میزان بقا و نمره درد بیماران نداشت. با این حال، تحقیقات بیشتری با پیگیری طولانی تر لازم است.

کلیدواژه ها:

Opioid ، ischemic heart disease ، acute myocardial infarction ، survival